Bionic Commando
Bionic commando is een vervolg op de gelijknamige SNES-game, waarin je als Nathan Spencer het met je wapen en bionische arm op moet nemen tegen een hoop slechteriken om uiteindelijk je geliefde terug te krijgen. Je bent een experiment van het leger, dat jaren geleden een militair programma hadden opgezet waarin bionische commando\'s de meest moeilijke taken op zich namen. Het project werd echter geschrapt en de bionics werden of afgemaakt of van hun bionische delen gestript en in de cel gegooid. Jij hebt de laatste jaren gespendeerd op \"death row\", maar krijgt de kans om je vrouw te redden wanneer terroristen Ascension City aanvallen.
Het verhaal klinkt niet echt speciaal en dit is eigenlijk de gedachte die het gehele spel beslaat. Tijdens de game krijg je niet echt een feeling met je personage en door zowel het houterig vertelde verhaal als de slechte voice-acting zou het je een worst wezen wat er allemaal gebeurt, zolang je maar een beetje rond kunt slingeren met je bionische arm en dingen kapot kunt maken. Deze arm is precies waar de game het van moet hebben. Je bent in feite een normale commando die weet hoe hij een wapen vast moet houden en menig vijand aan flarden knalt, maar deze arm maakt jou speciaal. Je kunt er mee slingeren (denk aan spiderman), maar ook ben je reuzesterk. Auto\'s door de lucht gooien is geen enkel probleem en dit doet onze Nathan dan ook met een grote glimlach op zijn gezicht. Het concept is leuk maar dit is dan ook het enige waar de game het van moet hebben. Helaas faalt het zelfs hierin.
Wanneer je in Ascention City aankomt lijkt het alsof er een ontzettend grote open wereld is waar jij je kunt gaan begeven, maar helaas is dit niet waar. De stad is verwoest en er zijn dan ook onoverbrugbare gaten in de weg of wolken met giftig gas waar je niet doorheen kunt. Met andere woorden, niet lekker rondslingeren naar eigen wil, maar eigenlijk binnen een klein gebeid de scripted verhaallijn volgen.
Het rondslingeren werkt echter ook niet helemaal lekker. Je arm werkt als een soort grappling hook waarna je richting het punt waar hij vast is geslagen kunt vliegen. Wanneer je dit dus van bijvoorbeeld lantaarnpaal naar lantaarnpaal wilt doen dan moet je op precies het juiste moment je grip loslaten om vooruit te vliegen. Dit punt waarop je het moet doen voelt echter erg onnatuurlijk aan. Wanneer je timing niet goed is, kom je niet ver genoeg vooruit en donder je met volle vaart tegen het asfalt.
Je zult tijdens je zoektocht genoeg vijanden tegenkomen die je snel een kopje kleiner moet maken. Gelukkig heb je een arsenaal aan wapens waarmee je dit kunt doen. Alhoewel... ik zeg wel wapens maar misschien is het woord proppenschieters een beter woord. Het holle geluid van de schoten en het feit dat je weinig fysische beweging ziet tijdens het schieten zorgen ervoor dat ook dit niet lekker aanvoelt. Je zult zelf vaak dekking moeten zoeken, omdat de kogels van je vijanden blijkbaar meer zeer doen dan de jouwe. Je healthbalkje slinkt snel als je \"guns-blazing\" probeert iedereen omver te maaien. En andere optie is het gebruik van je bionische arm. Zo kun je voorwerpen gooien, maar ook je vijand zelf vastpakken en jezelf naar hem toe trekken. Na hem een trap of een flink pak rammel gegeven te hebben zakt hij dan ook wel levenloos op de grond. En andere effectieve martelwijze is het oppakken van objecten, deze in de lucht gooien en dan richting de vijand slaan alsof je een ace slaat bij tennis.
De graphics van de game zijn soms best aardig, maar niet om over naar huis te schrijven. De stad is grauw en vernietigd, maar alles is wel zo hoekig als maar zijn kan. Wanneer je in meer groene gedeeltes komt is dit wel al iets beter, maar een lust voor het oog zal het nergens worden. Tel daar de slechte voice-acting en het holle geluid van de wapens bij op en je krijgt en erg suf, gezapig en onorigineel geheel.
