The Last Remnant


Eind vorig jaar reviewden we hier al de Xbox 360-versie van The Last Remnant: een Japanse RPG die volgens Clipse genoeg reden was om je dagen op te sluiten in je kamer. Nu zou ik hier natuurlijk uitgebreid helemaal opnieuw de game kunnen gaan bespreken, maar dat is eigenlijk zinloos. De versie die ik in handen kreeg is namelijk identiek aan de 360-versie op slechts een paar kleine dingetjes na. Dit zal dan ook een vrij korte review worden, mocht je alles over The Last Remnant nog willen lezen voor je dit leest, lees dan de review van Cliipse even na.

Nou vooruit, even kort dan nog het verhaal. Je speelt de game met Rush Sykes. Deze arme jongen raakt op een dag zijn zus kwijt, nadat ze worden overvallen door een mysterieuze slechterik. Als deze zijn lakeien achterlaat om Rush af te maken, gebruikt hij het amulet van zijn zus onbewust om ze te vernietigen. Aangezien Rush het natuurlijk niet daarbij laat zitten gaat hij op zoek naar zijn verdwenen zus. Hierbij komt in hij midden in een veldslag terecht, waarbij zogenaamde Remnants worden ingezet. Vlak na de slag komt Rush samen met een van de generaals uit de veldslag terecht in een grot waar de game dan daadwerkelijk begint.

Het eerste dat mij opviel aan The Last Remnant was dat de game nog steeds echt gemaakt is voor de consoles. Je kunt spelen met een keyboard en muis, maar de hele tijd kreeg ik het gevoel dat ik dan met een emulator speelde of iets dergelijks. Alles wordt uitgelegd vanuit de overweging dat je met de 360-controller voor Windows speelt en grappig genoeg is dit ook wel aan te raden. De game speelt namelijk met de muis al helemaal niet fijn, sterker nog, de game herkende mijn gamemuis gewoon niet eens. Ik moest een oude standaardmuis pakken om te kunnen spelen en rondkijken met toetsenbord is al helemaal niet aan te raden. Je bent binnen no-time dan het overzicht kwijt en dat schiet ook niet op.

Iets dat mij niet direct opviel, maar wat ik me na een tijdje wel realiseerde is dat de framerate van The Last Remnant stabiel is, een verschil met de 360-versie. Goed, met mijn PC kon ik bij lange na niet alles uit de game persen, maar door de settings maar genoeg aan te passen kon ik daar prima voor compenseren. Je zult ook geen last hebben van pop-up wat schijnbaar op de Xbox 360 nog wel eens een probleem wilde zijn. De laadtijden liggen ook lekker op een minimum nu, waardoor het spelen allemaal wat soepeler gaat. Het probleem blijft natuurlijk wel dat de game, zoals een J-RPG betaamt, wat traag is en de battles heel lang kunnen duren. Ik houd van diepe RPG\'s, maar dit ging mij toch net een stapje te traag. Gelukkig is er een turbo-mode die ook dat probleem verhelpt en zo ga je toch nog op een redelijk tempo door de gevechten en veldslagen heen.

De muziek van de game is net als op de Xbox 360 gewoon fantastisch. De sfeer die de geluiden van de omgeving en de achtergrond neerzetten is gewoon prachtig en zorgen dat je helemaal kan opgaan in de game. De stemmen kun je op Japans of Engels zetten, ik persoonlijk kies dan standaard voor Japans, maar Engels is ook prima te doen. Het is zeker geen Ninety-Nine Nights, maar dat was natuurlijk een extreem. Het laatste punt wat nog wel het noemen waard is, is dat je nu ook een onbeperkt aantal leaders in een enkele unit kan neerzetten. Op de 360 was daar een grens voor, maar die is verwijderd. Zo kun je één unit echt heel sterk maken en genieten van de interactie van de characters.