Vertigo
De lieve aapjes uit Monkey Ball lijken niet goed te weten of ze een zomer- of een winterslaap moeten houden en dus doen ze beiden. Er is al een flinke tijd geen nieuw deel uitgebracht, terwijl je zou denken dat met de functionaliteit van de Balance Board er nieuwe wegen geopend zijn. Gelukkig speelt Playlogic hier goed op in. Zij komen namelijk met Vertigo, een soortgelijke game die met zowel de controller als de Balance Board gespeeld kan worden.
Vertigo bestaat uit 48 levels, verspreid over acht verschillende planeten. Deze 48 levels zijn naast het thema dat bij de planeet hoort ook in te delen op graad van moeilijkheid. Er zijn in totaal zes niveaus waarbij de laatste paar niveaus behoorlijk pittig zijn. De levels hebben elk een aantal checkpoints waar je doorheen moet alvorens je naar de finish mag. In de campaignmodus is het de bedoeling om alle levels op een planeet te voltooien alvorens je naar de volgende planeet mag. Wanneer je de levels ook nog eens binnen een bepaalde tijd haalt, krijg je een medaille -brons, zilver of goud- en verdien je daarmee punten. Deze punten zijn erg belangrijk, want het is mogelijk om je ‘Xorb’ op te voeren in verschillende aspecten als de maximum snelheid en de acceleratie. In sommige levels heb je een hogere snelheid nodig om een bepaald gat te overbruggen, dus medailles halen is noodzakelijk. Het halen van deze medailles is in de eerste levels vrij eenvoudig, maar het wordt al snel een kwestie van levels uit je hoofd leren en flink oefenen. Vertigo is geen game voor mietjes.
Naast de campaignmodus bevat Vertigo een Arcademodus. In deze modus werk je je een weg door de levels aan de hand van een boomsysteem. Na elk level krijg je de keuze uit twee nieuwe levels. Kies je voor de bovenste -en tevens de moeilijkere- dan eindig je uiteindelijk hoog in de boom, wat de meeste punten oplevert. Het nare van deze modus is de tijdslimiet. Halverwege de boom zat ik zo vast als wat, omdat ik een level niet binnen de bepaalde tijd wist te voltooien. Ging ik het level vervolgens sneller doen dan bleef ik naar beneden lazeren. Gelukkig ben ik geen mietje en liet ik de buren gewoon meegenieten van mijn gevloek.
Tot slot is er de multiplayermodus. Deze modus is met maximaal vier spelers te spelen. In de battlemodus bestuurt ieder zijn eigen Xorb en is het de bedoeling om de anderen te lijf te gaan door ze te beuken of door het gebruik van wapens. Deze wapens liggen verspreid over het level en variëren van mijnen tot doelzoekende raketjes. De battlemodus voelt niet erg lekker aan door de precieze besturing en het feit dat je de camera niet kunt draaien. Het is leuk voor even maar doet onder aan bijvoorbeeld de battlemodus in Mario Kart. Het is ook mogelijk om aan de slag te gaan op vier bowlingbanen. Tot de laatste meters stuur je de Xorb een bepaalde richting op om zoveel mogelijk pinnen om te gooien. Deze modus is wel erg leuk uitgewerkt en zeker voor herhaling vatbaar. In de time trialmodus spelen jullie om de beurt een paar levels om te kijken wie het snelst is. De tweede, derde en vierde speler krijgen de ghost te zien van hun voorganger en zijn daarmee stiekem een beetje in het voordeel. Ook deze modus is best leuk, maar het was leuker geweest als men aan de hand van splitscreen tegelijkertijd door het level kon rollen.
Grafisch stelt de game niet al te veel voor. Alles ziet er een beetje verouderd uit, maar zodra ik een poosje speelde, stoorde ik me er weinig aan. De levels zijn verder erg mooi ontworpen en ook de achtergronden zien er strak uit. Vertigo wordt vergezeld door allerlei techno deuntjes. De muziek past perfect bij de sfeer die Vertigo neerzet. Vertigo is te besturen door het kantelen van de Wiicontroller, maar het is ook mogelijk om met de Balance Board aan de slag te gaan. Dit is een leuke feature. Helaas vereist Vertigo in de moeilijkere levels een zeer secure aanpak, en met de Balance Board maak je soms ongewilde bewegingen. Na een half uurtje had ik het er dan ook wel mee gehad en pakte ik mijn controller weer op. Toch jammer dat de feature die mij voornamelijk aantrok niet is wat ik er van verwacht had.
