Strong Bad: 8-Bit Is Enough

Strong Bad: 8-bit is enough is het vijfde en laatste deel uit de Strong Bad\'s Cool Game for Attractive People-serie. Na de eerste twee delen gereviewed te hebben, hebben zowel SpankmasterC als Egamer het op zich genomen om ook een deel voor jullie door te spelen en te reviewen. Deze keer heb ik echter wederom de twijfelachtige eer gekregen om de wereld van Strong Bad in te duiken.

De game gaat verder waar deel vier eindigde. Strong Bad springt van de bank en knalt per ongeluk tegen zijn geliefde arcadekast. Hierdoor komt de game in de kast tot leven en rent het gehele gevaarte het huis uit. Het lijkt wel of Trogdor tot leven is gekomen! Er blijkt een fout in het moederbord van de kast te zitten en je besluit deze dan maar te vervangen met hulp van Homestar, aangezien de arcadekast nogal hard in de rondte mept met een zwaar gespierde arm die aan de zijkant is verschenen. Tijdens het vervangen van dit moederbord gebeurt er echter iets verschrikkelijks. De grens tussen de 8-bit gamewereld en de echte wereld begint te vervagen. Na een groot wit licht hoor je ineens een hoop lawaai uit de richting van Strongbadia komen. Oh noes! Trogdor, de duivelse draak met één zwaar gespierde arm, is nu geheel tot leven en uit de kast (har har) gekomen! Met een donderende vuurstraal die hij uitademt brandt hij geheel Strongbadia af! Dit laat jij natuurlijk niet zomaar gebeuren. Trogdor moet gestopt worden!

Vanaf dit punt begint de game pas echt. Het enige dat Strong Bad kan doen om Trogdor te stoppen is door zelf in de arcadekast te duiken en één te worden met het Videlectrix mainframe. Hier kan hij navigeren door de verschillende games in de kast. Dit zijn fictieve games als Peasant\'s Quest (Middeleeuws adventure), Stinkoman 20X6 (Een platformgame die nog het meeste aan Mega Man doet denken) en Gel-Arshie\'s Pro Fruitboarder (een game waarin je fruit moet verzamelen). Deze games zullen de wat oudere gamer vaak laten herinneren aan games uit de 8-bit tijd. Verderop in de game zul je zelfs nog een gedeelte in first-person kunnen spelen aangezien je in een ware Wolfenstein 3D-wereld belandt. Hoewel de game een hoop nostalgische elementen bevat, mis ik toch een beetje de humor uit eerdere delen. De humor is nog steeds heel erg aanwezig, maar wel wat minder lollig.

Verder is er aan de gameplay en audio niets veranderd. Hierdoor bevat de game nog steeds het foutje met de dialogen. Er is nog steeds niet duidelijk wanneer een gesprek nu eindigt, waardoor je regelmatig dezelfde vraag nog eens stelt. Gelukkig kun je wel alles snel doorklikken. Je ziet wel in de game dat dingen die in voorgaande delen zijn gebeurd nu nog steeds zichtbaar zijn. Zo is Strong Bad nog steeds doodsbang voor het schilderij uit Strong Mad\'s kamer etc. Dit geeft de game nog meer een echt serie-gevoel.