Disaster: Day of Crisis

Eke (Egamer)
We zien het wel vaker in het nieuws: een orkaan die veel mensenlevens heeft geëist. Of wat dacht je van de tsunami tijdens de kerst van 2005, die zelfs een miljoen levens heeft geëist. Het was vooral het eiland Sumatra, in Indonesië, dat hard getroffen werd. Sommige mensen worden er verdrietig van, sommigen bemoeien er zich niet mee. Nu zul je misschien wel denken dat het raar is als je die natuurrampen niet zo belangrijk vindt, maar zij hebben wellicht nooit een tsunami meegemaakt. Niet zo veel mensen hebben überhaupt een natuurramp meegemaakt. Heeft het eigenlijk wel met games te maken, wat ik nu zeg? Het antwoord is ja en nee. Simpel antwoord, natuurlijk. Het aantal games die gebaseerd zijn op natuurrampen kun je op één hand tellen. Erg weinig dus. Enfin, Nintendo en Monolith Software willen dat je ook hun game op je hand erbij kunt tellen, namelijk Disaster: Day of Crisis.

Disaster: Day of Crisis begint met een introfilmpje. De hoofdrolspeler, genaamd Raymond Bryce, bevindt zich met zijn partner Steve Hewitt op de Mount Aguilas. Mocht je onbekend zijn met deze vulkaan, de Mount Aguilas is in Zuid-Amerika te vinden. Er vindt een vulkaanuitbarsting plaats en jij moet met je team ervoor zorgen dat iedereen op de vulkaan veilig wordt gesteld. Wanneer dat is gebeurd krijgen de mannen te maken met iets vreselijks. De stratovulkaan begint uit te barsten en er vinden ontploffingen plaats. Het pyroclastisch materiaal (vulkaangesteente) raakt de reddingshelikopter en stort neer. Raymond en Steve beginnen in paniek te raken en rennen snel weg. Helaas gaat dat niet lukken, omdat Steve onderuit gaat en zijn been breekt. Uiteindelijk glijdt Steve opnieuw uit en besluit om de hand van Raymond los te laten. Hij valt in het lava en Raymond is er helemaal kapot van. Hij kreeg van Steve overigens een aandenken dat hij aan zijn zus Lisa moet geven. Helaas krijgt Raymond te horen dat de beste Lisa is ontvoerd door een voormalige speciale eenheid genaamd SURGE. Jij besluit om haar achterna te gaan.

Maar wat heeft het verhaal met natuurrampen te maken? Simpel, kort na de ontvoering van Lisa vinden er opeens onophoudelijk veel natuurrampen plaats in de Verenigde Staten. Een disaster, jazeker. Terwijl je op zoek bent naar Lisa krijg je dus te maken met veel natuurrampen. Klinkt heel ongeloofwaardig, maar het concept is zodanig prima uitgewerkt dat het niet ongeloofwaardig overkomt. Bovendien zijn de elementen waar je mee te maken krijgt, tijdens die natuurrampen, goed bedacht en dus zul je niet met ongeloof naar het beeldscherm te staan kijken. Naast het overleven van die natuurrampen moet je uiteraard je vijanden (van de SURGE) uitschakelen, mensen redden en jezelf een beetje onderhouden. Met jezelf een beetje onderhouden bedoel ik, goed met je longen, je hart en je gezondheid omgaan. Want als je door wat rook heengaat, worden je longen gevuld door die rook. Dat is natuurlijk gevaarlijk en bovendien ook niet gezond, maar door een simpele diepe adem krijg je je longen weer ‘leeg’. Dit is één van de vele leuke toevoegingen van Disaster. Zo wordt ook de Wiimote samen met de Nunchuk volledig benut. Door ze beiden (de Wiimote en Nunchuk dus) uit je armen te zwiepen, ren je keihard tijdens het ontsnappen van een vloedgolf. Of je zwiept ze beiden uit je handen omdat je in de fik staat. Nogmaals, deze voorbeelden zijn niet de enige bewegingen die je kunt doen. Het klinkt wellicht zeer geavanceerd, maar het is erg makkelijk uitgewerkt. Vaak worden deze verschillende reddingspogingen verwerkt in een minigame. Dat kan heel prettig zijn voor de gamers.

Naast het overleven van de natuurrampen heb je ook nog het gevechtssysteem. Het systeem is vrijwel hetzelfde als die van Time Crisis. Mocht je onbekend zijn met Time Crisis, hier volgt een uitleg. De besturing doe jij niet, behalve dekking zoeken, maar de computer. Met de Wiimote richt je op de vijanden. Je moet wel snel zijn met richten en schieten, anders ga je er zelf aan. Het klinkt erg onorigineel en standaard, en dat is ook zo. Je kunt hier goed zien dat Monolith met dit systeem heel erg veel moeite heeft gehad. Het verloopt erg houterig. De animaties zijn erg matig en ook gaan de gevechten ongelofelijk langzaam. In de game wordt je reactievermogen op de proef gesteld, maar tijdens het vechten zelf ben je wel erg lang bezig met het uitschakelen van je tegenstanders. De actie is niet aanwezig, en dat is erg jammer.

Een groot pluspunt van dit spel zijn de graphics. Believe me, Disaster ziet er op sommige momenten erg next-gen uit. Dan moet je niet gaan denken dat het gelijk op de Xbox 360- en PlayStation 3-games lijkt. Het ziet er prachtig gedetailleerd uit en je ziet meteen dat Nintendo zich hiermee heeft bemoeid. Ook de ontwikkelaar Monolith heeft hier natuurlijk goed werk afgeleverd, dus niet alleen Nintendo. Veel games van Nintendo zien er gewoonweg erg goed uit. Zo ook Disaster: Day of Crisis. Dit is serieus één van de mooiste Wii-games die ik heb gezien. De animaties zien er, op die van de gevechtsscenes na, ‘levend’ uit. Tevens zijn de omgevingen goed gedetailleerd. Wel ziet het er soms grijs uit, maar dat maakt het er niet veel minder van. Kortom: de graphics zijn geweldig.