The Legend of Spyro: Dawn of the Dragon

De PlayStation had twee grote platform-series; de wilde buidelrat Crash Bandicoot en het schattige paarse draakje Spyro. Met de komst van de PlayStation 2 was het tijd voor een nieuwe platformserie op Sony’s machine en dus werden Crash en Spyro beiden verkocht aan een andere developer, die de game-series verder ontwikkelde. Sindsdien verschijnt er vrijwel elk jaar een nieuwe game voor beide figuren, zo ook dit jaar. Spyro mocht het spits afbijten met de derde game uit de ‘Legend of Spyro’-trilogie: Dawn of the Dragon.

Dawn of de Dragon begint ongeveer drie jaar na het gevecht met Gaul uit de laatste Spyro-game. Spyro en zijn vijand Cynder waren door Gaul bevroren in een blok ijs. Vijanden bevrijden Spyro en Cynder, maar verbinden ze wel aan elkaar door een soort slangenhalsband. De draken moeten dus altijd bij elkaar in de buurt blijven.

Het spel begint gelijk spectaculair met een gevecht met een Golem, een enorme reus die het op de draken heeft voorzien. Om een kans te maken er levend uit te komen moeten Spyro en Cynder samenwerken. Dit samenwerken blijft echter vooral beperkt tot het bij elkaar in de buurt zijn en het soms overhevelen van health. Het spel is ontworpen voor één of twee spelers. Als je in je eentje speelt dan speel je één draak naar keuze. Met de linkertrigger kun je vervolgens wisselen tussen spelen met Spyro of Cynder. Speel je samen met iemand anders dan kiezen beide spelers een draak. Op elk moment in de game kun je ervoor kiezen om te schakelen tussen single- en multiplayer, wat heel goed werkt. Als je met iemand samenspeelt dan zul je zien dat het spel een stuk makkelijker is dan wanneer je alleen speelt. Als je alleen speelt dan krijg je bij gevechten ook wel hulp van de andere draak, maar echt nuttig is deze hulp niet. Om de een of andere reden komt alsnog alles op jouw schouders terecht en lijkt het alsof de slagen van de andere draak geen effect heeft. Hoewel de mededraak dus niet echt nuttig is, doet hij ook weinig kwaad. De andere draak verdedigt zich goed en zal niet doodgaan door zijn eigen schuld. Het voordeel hiervan is weer dat als je een gevecht dreigt te verliezen, je heel simpel overstapt naar de andere draak waar je nog health genoeg hebt.

Hoewel het misschien lijkt alsof beide draken hetzelfde zijn, hebben ze verschillende speciale krachten. Spyro heeft speciale aanvallen die met de elementen te maken hebben en Cynder heeft een aantal duistere aanvallen. Zo kan Spyro bijvoorbeeld vuur blazen en Cynder gif spugen. Elke draak heeft vier speciale aanvallen die geüpgrade kunnen worden door experience points in te leveren. Elke aanval heeft drie levels waardoor de aanval steeds sterker wordt. Het nadeel is alleen wel dat elke nieuwe upgrade een flink stuk duurder is dan de vorige upgrade. Experience points verzamel je door vijanden te verslaan of blauwe mineralen te vinden. Naast de blauwe mineralen zijn er ook nog rode en groene. De rode zijn om je health weer bij te vullen en met de groene vult de meter voor speciale aanvallen zich weer. Naast deze RPG-achtige elementen zitten er door de wereld ook nog harnasstukken voor de draken verstopt met speciale extra mogelijkheden. Het ene harnasstuk beschermt voornamelijk, terwijl een ander harnasstuk ervoor zorgt dat tegenstanders eerder zullen missen in gevechten. Echt veel uitbreidingsmogelijkheden zijn er echter niet. Beide draken hebben keuze uit maximaal drie verschillende harnasstukken per onderdeel van het harnas.

Wat altijd erg kenmerkend is geweest voor Spyro zijn de kleuren. Hoewel spyro nog steeds veel kleuren bevat, is de sfeer in de werelden wel een stuk duisterder. Bij buitenlevels is hier echter weinig aan te merken, die zijn nog steeds zo groen als altijd. Wat wel opvalt is dat je redelijk ver kunt kijken in de game. Vanaf een bergtop kun je de waterval zien waar je net vanaf bent gekomen, ook al is die een heel eind verderop. Maar voordat je eenmaal op die bergtop bent heb je wel heel wat frustratie gehad.

Spyro is natuurlijk een draak en draken kunnen vliegen. In eerdere games was dit altijd een klein stukje, maar in deze Spyro-game kan Spyro met zijn vleugels slaan hoelang hij wil. Helaas is er een vreemd soort onzichtbaar plafond dat erg wisselend is van hoogte. Het ene moment vlieg je flink hoger dan de top van een bepaalde rots, het andere moment, zodra je dicht bij die rots in de buurt komt, word je automatisch naar beneden gedrukt zodat je alleen maar laag kunt vliegen. Natuurlijk is dit niet zo heel erg vreemd, want anders zijn alle klimpuzzels overbodig, maar het vliegen werkt hierdoor niet fijn. Hoewel het vliegen zelf dus soms al aardig lastig kan zijn, zijn vliegende vijanden nog een stap lastiger. Er zijn een aantal speciale aanvallen voor in de lucht beschikbaar, maar echt heel simpel zijn deze niet om goed uit te voeren. Zo kun je een vijand in de lucht grijpen, maar hiervoor moet je wel eerst vier keer driehoekje drukken en daarna nog een keer rondje. De meeste gevechten komen dan ook simpelweg uit op buttonbashen en dat is tegelijkertijd het andere grote minpunt van de game; het is saai.

Elk gevecht ga je op ongeveer dezelfde manier aan en de meeste vijanden zijn redelijk simpel waardoor je het gevoel hebt elke keer hetzelfde te doen zonder ook maar iets van vooruitgang. De uitzondering hierop zijn de extra Elite-vijanden die verstopt zitten in het spel. Deze zijn enorm moelijk en vrijwel nooit in één keer te halen. Meestal moet je uitproberen welke speciale kracht het beste op deze specifieke vijand werkt en dan daarmee aan blijven vallen. Maar voordat je eenmaal door hebt welke kracht je moet hebben ben je een aantal levens verder. Daarnaast heb je soms geen flauw idee waar je heen moet in het spel. Als je dan ook nog eens niet hebt opgelet tijdens de laatste cutscene - waarin hints worden gegeven - dan ben je de lul. Je kunt dan kiezen tussen blijven zoeken of er een guide bijpakken. De libel Sparx zou je op zulke momenten moeten helpen, maar echt veel heb je niet aan hem.