Super Smash Bros. Brawl

Eindelijk is het zover, de opvolger van Super Smash Bros. Melee ligt klaar om in onze Wii gepropt te worden, maar is het een waardig vervolg? Voor iedereen die geen idee heeft wat Super Smash Bros. is zal ik even een korte uitleg geven. SSB is een ode aan alles dat met Nintendo te maken heeft. Karakters uit verschillende games komen samen, power-ups zijn uit verschillende games afkomstig en ook de stages hebben allemaal hun eigen afkomst. In de kern is SSB een vechtspel, maar met een hele grote twist. Niemand heeft een levensbalk, maar iedereen krijgt een percentage onder in beeld dat op nul begint. Wanneer je klappen krijgt stijgt het percentage en dit heeft tot gevolg dat je karakter lichter wordt en dus verder weg kan vliegen na een klap. De uiteindelijke bedoeling van het spel is je tegenstander zo ver het beeld uit meppen, dat deze onmogelijk terug kan krabbelen naar een vaste ondergrond. Dit alles doe je met je pookje en twee knoppen. Dat klinkt misschien niet als veel, maar meer heb je niet nodig, want door de simpele controls kun je het spel snel onder de knie krijgen en kan de chaos beginnen, want dat is SSB altijd geweest: complete chaos.

In Brawl kun je aan de slag met een gigantische diversiteit aan personages. Uiteraard zijn Mario, Link, Samus, Fox, Yoshi en Kirby van de partij, maar voor Brawl zijn ook Solid Snake, Sonic, Wario en Captain Olimar aan komen sprinten. Om nog eens te benadrukken dat dit niet zomaar een vechtspel is heeft elk karakter unieke moves, die ook nog eens voor de volle 100% bij die speler passen. Wario kan bijvoorbeeld tijdens een gevecht een scheet inhouden en met een druk op de knop zijn gassen vrij spel geven, Solid Snake maakt gebruik van wapens en Captain Olimar trekt Pikmin uit de grond om naar de tegenstander te smijten. Tijdens het spelen van dit spel zul je merken dat elk karakter geweldig goed is uitgedacht. Wanneer je bijvoorbeeld Mr. Game And Watch kiest(je weet wel, dat maffe zwarte mannetje uit die hele oude LCD-spelletjes als Oil Panic), zie je dat zijn moves bestaan uit alles dat hij kon in de oude games, met houterige animaties en al. Wanneer je nog meer sfeer wilt hoef je alleen te kloppen, want het speelveld wordt bezaaid met power-ups die allemaal ook weer afkomstig zijn uit de verschillende games. Zo heb je een power-up waarmee Grey Fox (de stealth ninja uit Metal Gear Solid) je te hulp komt, of komt er een gigantische Nintendog pup tegen het beeld aan staan om de tegenstander af te leiden. Om het hele rijtje compleet te maken heb je natuurlijk de stages nog, waar de chaos compleet wordt gemaakt. Een level is telkens gebaseerd op een game, waarbij een paar opvallen zoals de WarioWare Inc. Stage, waarin je gewoon knokt totdat de deur opengaat en je allemaal een opdracht moet uitvoeren voor een bonus. Het is briljant om te zien dat vier game-karakters het uitvechten en ineens allemaal een paar seconden stil moeten staan, om vervolgens weer in chaos uit te barsten. Ook de Pictochat stage, afkomstig van het teken- en praatprogramma op de DS, straalt genialiteit uit door een stage die continu opnieuw getekend wordt en gewist. Dat is de essentie van SSB in het algemeen: onvoorspelbaarheid. Niemand heeft vanaf het begin het voordeel, niemand weet van tevoren hoe het gaat lopen en dat maakt het nou net zo leuk.

Nu vraag je jezelf misschien af wanneer ik het over het schudden ga hebben, maar dan kun je lang wachten. Inderdaad, in dit Wii-spel wordt niet geschud, getilt, geyoga’d of touwtje gesprongen. In Brawl kun je met de Wiimote-Nunchuck combinatie spelen, de Wiimote zijwaarts als NES controller, de traditional controller of een GameCube controller. Zelf vond ik de eerste optie het fijnst, maar iedereen kan zelf kiezen en dat is natuurlijk nooit mis. Met je pookje loop, kruip en spring je, met A deel je klappen uit en met B laat je een smash move op je tegenstander los. In combinatie met een actieknop en een van de vier richtingen van je stick krijg je toch een leuke hoeveelheid moves, die je dus ook redelijk snel door kan hebben. Deze simpele besturing geeft je een scala aan mogelijkheden, waarbij een biertje uit de koelkast laten aan komen vliegen helaas niet inbegrepen is. Je kunt niet alleen rake klappen uitdelen, maar ook door de lucht vliegen, dubbele sprongen maken om jezelf net weer op het speelveld te krijgen, je tegenstander beetpakken en noem maar op. Nieuw in Brawl is de final smash, waarvoor je eerst een gloeiende smash bal moet raken om zijn kracht te absorberen. Het gevolg is hilarisch, je tegenstander zal proberen de kracht uit je lijf te meppen, maar voor die tijd druk jij natuurlijk B in, waardoor je een ultieme move uitvoert. Als voorbeeld wil ik de prachtige final smash van Captain Olimar uit Pikmin nemen. Deze knaap springt samen met zijn Pikmin in zijn ruimteschip om weg te vliegen voor het donker wordt en de nachtwezens alles en iedereen aanvallen. Als het weer dag is land je vrolijk op je tegenstander en kan het gevecht weer verder gaan. Elke final smash is mooi om te zien en zeer goed bedacht. De simpele besturing werkt al jaren goed en het is goed te zien dat dit niet veranderd is. Zou je moeten schudden voor elke klap die je uitdeelt dan zou je al snel een lamme arm krijgen waardoor je minder lang kunt spelen en je biertje niet meer opgetild krijgt, twee dingen die doodzonde zijn.

Wat is dat? Mario in een jeans tuinpak? Inderdaad, we krijgen meer detail in dit spel dan we hadden kunnen hopen. Dat de Wii geen grafische krachtpatser is weten we ondertussen wel, maar de charme van deze Brawl is gigantisch. Elk karakter ziet er waar mogelijk heel mooi gedetailleerd uit zonder dat het te veel wordt. Ook lichteffecten worden prachtig weergegeven en maken het geheel nog intenser. Figuren als Kirby en Pikachu zijn natuurlijk nauwelijks om te toveren, maar de Mario Broeders, Samus, Snake en Bowser zien er werkelijk waar prachtig uit, om even een paar voorbeelden te noemen. Waar de karakters mooi zijn, zijn de stages prachtig. Neem het Pikmin-level waar je op een paar takken staat te knokken en er ineens een reusachtig beest aankomt en zijn smoel opengooit…een tip: laat jezelf niet in die smoel verdwijnen, maar je tegenstander, zal ie namelijk leuk vinden! Ook Metal Gear Solids Shadow Moses verdient een vermelding. De stage schreeuwt gewoon MGS en kleine dingen zoals het zoeklicht van de helipad maken het af. Wanneer je in dat licht komt te staan hoor je ook het welbekende geluidje dat je ontdekt bent. Wat later breekt de hel los als de achterste muur het begeeft en twee Metal Gears laat zien die af en toe nog eens een schot willen lossen… onvoorspelbaarheid, dat is het geheime woord van deze Brawl.