Robert Ludlum\'s The Bourne Conspiracy



Films en games. Twee vormen van entertainment die steeds meer naar elkaar toe groeien, maar in een huwelijk nog erg vaak struikelen. Games worden filmischer, maar wanneer een game op een film wordt gebaseerd of andersom, wil er vaak nog het een en ander misgaan. The Bourne Conspiracy is losjes gebaseerd op de film The Bourne Identity met Matt Damon. Losjes wil zeggen dat er dingen in zitten die niet in de film zaten of niet overeenkomen met de film. In dit geval is dat misschien geen slechte zet geweest, aangezien de film vol verhaal zat en sporadisch een vliegensvlugge actiescène bevatte, wat er toe zou leiden dat de game dus meer adventure dan actie zou bevatten. In het spel is er voor gekozen om te beginnen met Jason Bourne in een opdracht die eigenlijk voor de film plaatsvindt. Hier krijg je een combinatie van hand-to-hand-combat en ouderwets schieten, maar daar ga ik straks dieper op in. Na het eerste hoofdstuk ben je zelf echter de gejaagde in plaats van de jager en krijg je de bekende sfeer en setting uit de film. Ook hier zit je niet stil en komen de vuisten vaak boven water. Tussen al dat geweld door krijg je het ijzersterke verhaal over je heen dat draait om de sterkste troef van de overheid die verandert in hun grootste vijand. Dit verhaal wordt uit de doeken gedaan door middel van mooie cutscenes en gesprekken tijdens het spel. Helaas voor de filmfans zie je hier geen Matt Damon, maar een iets te doorsnee hoofdpersoon. Een standaard zwartharig koppie met een karakterloos gezicht, jammer want daar hadden ze best meer van kunnen maken. Maar na een tijdje boeit het je niet meer en zie je het niet eens meer, maar hier had toch een meer memorabel karakter kunnen rondlopen. De sfeer en het verhaal zijn dus goed, maar kan dit op het vlak van beeld en geluid versterkt worden?



Het antwoord op bovenstaande vraag zit er een beetje tussenin. Over het algemeen is het spel niet zo mooi dat het echt opvalt, maar op sommige momenten overvalt het je hoeveel kleine details er zijn. Een mooi voorbeeld is een gevecht in de regen. Donder galmt door de boxen, bliksem verlicht Bourne en zijn vijanden, regen komt met bakken uit de hemel vallen en je ziet hoe Bourne en zijn vijand drijfnat zijn. Tel hierbij op de filmische actie en camera-standpunten en je begrijpt hoe intens zo’n gevecht kan worden. Wanneer je echter door een gebouw of op een buitenlocatie loopt dan valt je op hoe leeg de omgevingen zijn. Standaard kantoortjes zijn niet het ideale decor voor een partijtje kontschoppen. En wat een partijen zijn dat zeg! Want zodra je gaat knokken met een of andere randdebiel die denkt een kans te maken tegen de enige echte Jason Damon (sorry, Bourne), dan draait de camera naar de zijkant en brengt hij alles zo mooi en heftig in beeld als mogelijk. Tijdens het schietwerk kan de camera soms vervelend zijn aangezien hij niet altijd doet wat jij zegt, maar het werkt vaak voldoende.



Wat doe je als iemand je probeert te vermoorden? Juist, je slaat hem helemaal verrot! In dit spel kom je natuurlijk gigantisch veel kerels tegen die jou dood willen hebben, dus een beetje zelfverdediging is niet verkeerd. Hier komt de echte Bourne gameplay de kop op steken, want de gevechten zijn snel, gaaf en onvoorspelbaar. Wanneer je genoeg klappen uit hebt gedeeld en je adrenaline is gestegen krijg je de kans om een takedown uit te voeren, waarna Bourne zijn vijand veelal pijn toe doet door de omgeving te gebruiken. Computermonitors, wasbakken, neon-reclame, noem maar op en Bourne kan het gebruiken om zijn tegenstander auw te doen. Dit onderdeel werkt goed en is ook echt de hoofdmoot van het spel. Schieten is minder goed uitgewerkt aangezien het locken niet helemaal goed werkt. Ook maakt het niet uit waar je een tegenstander raakt, want een headshot doet evenveel schade als een schot in de buik. Ook jammer is dat er totaal geen animatie van impact is, het lijkt namelijk af en toe wel alsof je tegen een leger supermensen vecht. Tot slot krijg je nog vier wielen onder je kont en is het tijd om te scheuren. Dit is verreweg het minst leuke onderdeel aangezien dit gewoon totaal niet goed is uitgewerkt, waardoor de besturing gewoon niet werkt en hetgeen dat van je verwacht wordt niet duidelijk is. Gelukkig krijg je maar heel weinig autostukken voorgeschoteld, ongeveer 5% van de game speelt zich in de auto af, ongeveer 30% bestaat uit schieten en de overige 65% is het zeer toffe hand-to-hand. Qua speelduur hoef je niet te veel te verwachten, afhankelijk van de moeilijkheidsgraad zul je hier ongeveer 6 a 7 uren aan kwijt zijn voor de aftiteling zich aandoet. Hierna heb je het waarschijnlijk ook wel allemaal gezien en is er niets meer om terug voor te komen.