Mystery Dungeon: Shiren the Wanderer

Zoals je uit de intro misschien wel hebt begrepen is Mystery Dungeon: Shiren the Wanderer nog steeds erg pittig. Nog steeds inderdaad, want Shiren the Wanderer is een remake van de SNES-klasieker (althans, het spel is in Japan een klassieker) waar de Mystery Dungeon-serie mee begon. Dit is meteen te merken aan de ouderwetse graphics en gameplay, waarbij vooral de gameplay ouderwets en hardcore overkomt. Deze is namelijk meedogenloos: ben je dood? Mooi, begin maar weer lekker hélemaal opnieuw. Ik vraag me dan ook af of het slim is om een spel met zo’n mentaliteit in deze tijd nog uit te brengen. Een grote groep gamers beschouwt de Ninja Gaiden-serie immers al als te moeilijk en frustrerend en die is werkelijk a piece of cake vergeleken met dit spel. Want je hoeft na bijvoorbeeld vijftien uur spelen maar één foutje te maken en je kunt weer helemaal van voor af aan beginnen.

\"Gelukkig\" bieden de mannen van Chunsoft een alternatief: de rescue-mode. Mocht je voortijdig doodgaan dan bestaat er de mogelijkheid om (maximaal drie keer) de hulp van een vriend, die het spel ook bezit, in te roepen. Deze zal dan het gehele avontuur van vooraf aan moeten afleggen tot het punt waar jij gestorven bent. Waarna je weer verder kunt gaan met je doldwaze avontuur. De kans dat je echter een vriend hebt met mystery dungeon én zin om je te komen redden lijkt me ontzettend klein. Maar mocht je in het gelukkige bezit zijn van zo’n vriend (koester hem) dan zal hij het dus wel moeten overleven tot hij bij jouw lijk is aangekomen. En ook die kans is niet erg groot.

Naast dat het spel erg moeilijk is door het ‘doodgaan is overnieuw beginnen’-systeem is er het spel ook wel het nodige tactische inzicht nodig. Want met alleen een zwaard en een razendsnelle buttonbashvinger kom je niet ver in dit spel. Ten eerste is het spel turn-based en ten tweede zijn de monsters dikwijls te sterk om mee op de vuist te gaan. Je zal dus de nodige spells en andere leuke artikelen moeten verzamelen om ze vervolgens op het juiste moment in te zetten. Dit is meteen een groot pluspunt aan het spel, want dit is echt ontzettend goed uitgewerkt. Zowel de kwaliteit als de kwantiteit, want er zit werkelijk een shitload aan spells en troep in het spel en ze voelen ook nog eens allemaal uniek aan. Nadeel is dan wel weer dat het onthouden van welk item wat ook al weer doet ook weer het nodige van je vergt als gamer. Houd je echter van een uitdaging, dan zul je dit alleen maar als positief beschouwen.

Wat zowel de die-hardgamers als de casualgamers als niet zo positief zullen beschouwen zijn de graphics en het geluid. Deze weten beiden niet te overtuigen ondanks de goede bedoelingen. Het random genereren van de kerkers klinkt op papier natuurlijk fantastisch, maar helaas valt dit erg tegen. De kerkers lijken namelijk erg op elkaar en je zult regelmatig doodlopende paadjes tegen komen of kamers waar helemaal niks in te doen is. Dit valt natuurlijk te compenseren met prachtige plaatjes, maar ik durf gerust te stellen dat de GBA deze graphics ook al op zijn beeldscherm had kunnen toveren. Niet echt schokkend mooi dus, maar daar valt wel mee te leven. Waar wat minder mee te leven valt is de muziek, want die is erg vrij eentonig en voegt eigenlijk helemaal niks aan het spel toe.