Puzzle Quest: Challenge of the Warlords (delete)

Synyster84
Een jaar geleden kwam er voor de DS een verrassend spel uit. Het was een puzzle RPG, wat dat ook mocht betekenen. Een lang leven leek het niet gegund aangezien het een ontoegankelijke game zou zijn door de vreemde insteek. Voor de mensen die nog nooit van de DS- of PSP-versie gehoord hebben zal ik uitleggen wat er zo vreemd aan is. Puzzle Quest is een volledige RPG. Je kiest een klasse en een karakter, waarna je in een grote fantasy wereld wordt gegooid met talloze quests. Zover nog niks vreemds, totdat je eerste gevecht begint. Vechten doe je namelijk op een manier die de meeste mensen uit spellen als Bejeweled kennen. Je krijgt een rooster voorgeschoteld met gekleurde bollen, paarse kristallen, munten en doodshoofden. Nu wordt het de kunst om een stuk te wisselen met een naastgelegen stuk, waardoor je drie of meer op een rij vormt. Bij gekleurde bollen krijg je een x hoeveelheid mana van die kleur, welke je kunt gebruiken voor je toverspreuken. Paarse kristallen geven je extra experience, munten geven je uiteraard extra geld. Doodshoofden zijn misschien wel het belangrijkst, aangezien deze per doodshoofd schade toebrengen aan je vijand. Het mooie van dit systeem is dat het werkt, heel goed zelfs. Soms tot in de hoogste graad van frustratie.

Dit systeem wordt extra uitgediept door een aantal punten. Zo heb je rood gloeiende doodshoofden die meer schade doen. Ook kun je door vier of meer op een rij te maken een dubbele beurt verdienen, waardoor je misschien meer mana kunt pakken of zo’n rood gloeiend schedeltje mee kan pakken. De vijand probeert dit zeker ook, zie jij een combinatie van vier niet zitten, dan pakt hij hem wel. Let ook op zijn magische spreuken, want de vijand zal ook proberen mana te winnen voor zijn spreuken en jou het leven zuur maken. Dit alles gaat turn-based en is zeer verslavend.

Na groot succes op de handhelds gaan we het nu op de Wii proberen. Lekker onderuit gezakt op je grote TV en met de mogelijkheid om een vriend naast je te deponeren met een pilsje en een zak chips en het tegen elkaar op te nemen. Het idee klinkt als een gouden toiletbril, maar is dat helaas niet altijd zo. De besturing laat redelijk te wensen over. Nu is het schuiven van bolletjes met je stylus natuurlijk de meest directe besturing, maar soms reageert de pointer op je scherm gewoon niet zo soepel. Door het redelijk kleine formaat van de bollen klik je meer dan eens op de verkeerde items, wat je gewoon je beurt kost (en vaak wordt afgestraft). Ook op de wereldmap zijn de letters zo klein dat je vaak de verkeerde dingen indrukt. Doordat dit niet beter uitgewerkt is zit je vaak in plaats van lekker onderuit gezakt rechtop op de bank met in je ene hand de remote en de ander onder je hand ter ondersteuning bij het mikken. Er is een mogelijkheid om de besturing te veranderen naar het d-pad, zodat je wel onderuit kan zitten. Helaas moet je dan ouderwets de cursor bewegen op een slome manier die al helemaal niet te spelen is, tenzij je van die mooie dikke SMS-duimen wilt.

Aan het verhaal is niet gesleuteld. Er komen van alle kanten van de wereld vreemde volken naar de ooit zo vredige dorpjes toe. Grotten zitten vol reusachtige spinnen en ratten, dorpjes worden belaagd door wandelende lijken, het is eigenlijk het standaard fantasy RPG verhaaltje. Wel krijg je een aantal keuzes voorgeschoteld die bepalen hoe je spel verloopt. De keuzes zijn misschien niet van het niveau Mass Effect, maar het is een zeer leuke factor. Ook leuk is dat er tal van side-quests zijn en je sommige dieren die je verslaat kunt gebruiken als ‘mount’. Dit wil zeggen dat je extra vaardigheden krijgt afhankelijk van het dier waar je op zit. Naast skills zorgt dit ook voor warme billen en we weten allemaal dat dat een gigantische voorsprong op je vijanden kan geven...

Helaas is er op grafisch vlak ook niets veranderd. Het ziet er allemaal echt uit alsof ze de PSP versie tot groot formaat hebben opgeblazen. Hierdoor worden alle menu’s en de wereldkaart heel flets en gaat de magie die het op klein formaat heeft enigszins verloren. Het had in ieder geval iets scherper gemaakt kunnen worden en een rijker kleurenpalet kunnen krijgen. Nu ziet het er een beetje uit als een inkoppertje. Ook tijdens de gevechten is alles nog hetzelfde. Geen 3d kristallen of mooie, gedetailleerde skulls; alles is gewoon gekopieerd.

Gelukkig haal je een spel als dit niet in huis voor de graphics, maar voor de gameplay. Dit zit gewoon helemaal goed. Het concept van RPG meets puzzle was een grote gok, welke uiteindelijk heel erg vermakelijk bleek. Ook aan dit punt is niet gesleuteld en daar mogen we dankbaar voor zijn. Het lijkt heel simpel, maar al snel kom je erachter dat het moeilijker is dan het lijkt. Verliezen kan gelukkig niet, want je zal veel rondes gaan verliezen, maar zelfs bij verlies verdien je experience waardoor je het gewoon iets sterker opnieuw kan proberen. Af en toe krijgt de tegenstander wel een aantal oneerlijke combo’s, maar dat kan natuurlijk ook aan je eigen onoplettendheid liggen. Zie je een grote combo over het hoofd, je vijand pakt hem dan wel en straft je er ook meteen voor. Hierdoor blijf je spelen. Je weet dat het allemaal haalbaar is, dus wil je het ook gewoon halen. Als dat skelet eindelijk in stukken ligt waar hij hoort denk je vaak “ach, nog een vijand en dan gaat ie uit”…dit kan soms de hele nacht doorgaan.

Bij een leuk spel hoort natuurlijk leuke muziek. Tijdens de gevechten krijg je redelijk simpele maar goed passende muziek te horen. Het moet niet te lang herhaald worden anders gaat het op je zenuwen werken. Misschien dachten de makers dit ook, want na een minuut stopt de muziek halsoverkop om niet meer terug te keren. Een vreemde fout, alsof het bandje afgelopen is en de muzieksmurf te lui is een nieuwe er in te stoppen. De geluidseffecten werken wel, maar zijn ook niet bijzonder. Mijn advies is om lekker het geluid van de TV af te zetten en uit je eigen collectie een lekker muziekje er bij op te zetten.