Universe at War: Earth Assault
Om dit spel een beetje door te krijgen is de Campaign bijna een must. De game gebruikt tool tips om de speler informatie te geven over zijn units en gebouwen, maar zelfs met die info is dit spel niet voor de casual gamer die even een paar minuten vermaakt wil worden. Het feit dat elke factie totaal anders speelt is erg leuk, maar zorgt er voor dat het spel niet snel onder de knie te krijgen is.
Low-Poly man is in trouble!
Het campaignverhaal begint eigenlijk niet zo best: de aarde wordt overvallen door Aliens van The Hierarchy met, jawel, grote robots. Het eerste wat opvalt is eigenlijk niet het verhaal, maar het feit dat de in-game graphics niet zo denderend zijn als de intro doet vermoeden. De omgeving is flets en de cutscenes worden in-game gedraaid met het low-poly hoofd van de held close-up. Dit laat geen goede indruk achter op spelers die next-gen graphics verwachten. Met een hand vol tanks en een scherm vol infanterie ga je blind de strijd aan in de straten van Washington tegen de welbekende Greys, Striders, vliegende schotels en andere alien cliche\'s. Pas bij de tweede missie wordt het duidelijk: De menselijke factie is helemaal geen belangrijk speelbaar ras in dit spel, maar dient meer als een introductie en achtergrond voor de echte facties: Aliens met robots.
De engine begint zijn grafische spieren pas te spannen als de eerste Hierarchy Walker in beeld komt. Deze walkers zijn duidelijk de paradepaardjes van het spel. Deze gigantische lopende robots bewegen zich langzaam over de kaart en vertrappen alle bomen, gebouwen en units met hun gigantische metalen poten. Zelfs met een heel leger tanks krijg je deze krengen niet kapot.
Dan komt de tweede speelbare factie binnen vallen, de Novus. Dit is een ras van robots die zijn geprogrammeerd om The Hierarchy in toom te houden. Met behulp van hun superieure vuurkracht krijg je een Walker kapot door strategische punten op deze gigantische robots in de juiste volgorde te slopen. Zo\'n groot gevecht voelt hierdoor aan als de bekende boss-battles in top-down flyers, waar je de grote boss moet verslaan door de juiste zwakke punten aan te vallen.
Boven: Novus in actie. Onder: Novus in de problemen met een Hierarchy Walker.
De missies daarna speel je met de Novus. en de Mensen gaan door als een soort NPC-ally. Vanaf dat moment vliegt de complexe gameplay en innovatie je om de oren. De Novus spelen nog het meest als een klassieke RTS. Gebouwen oprichten, units bouwen en de hele zooi upgraden. Dit alles om de verschillende soorten Walkers te verslaan die door The Hierarchy op je af worden gestuurd. De twist zit in het netwerk van energieverbindingen waarover je units kan vervoeren met enorme snelheid en waar de gebouwen hun energie van krijgen. De units zelf zijn redelijk innovatief, elke unit heeft bepaalde abilities zoals het opzetten van grote energieschilden, speciale aanvalsmodi en special moves. Resources worden verzameld door ruïnes van de verwoeste steden en vernietigde units te recyclen. Gelukkig wordt dit geregeld door AI-controlled harvester drones en heeft de speler weinig omkijken naar resource gathering. Vooral het uitzetten van het energy-netwerk geeft een leuk gevoel van progressie, en het beschermen van deze energiesnelwegen wordt nooit echt vervelend of irritant.
