Valkyrie Profile 2: Silmeria

Valkyrie Profile heeft nog maar een korte geschiedenis in Europa. De voorganger simpel, genaamd Valkyrie Profile, op de PlayStation 1 was namelijk een grote hit in Japan, voor sommige Amerikanen een leuk spel en de Europeanen mochten er blijkbaar niet eens aan beginnen. Stiekem was het dus best vreemd dat ik nu Valkyrie Profile 2: Silmeria voor mijn neus heb liggen. Dat we een vervolg ooit nog mee mochten maken in Europa...

Het verhaal
In het begin van het spel wordt je al geïntroduceerd aan Alicia, de prinses. Zij blijkt niet alleen een mooie prinses te zijn, maar ook nog eens schizofreen! Nou, iets wat er op lijkt in ieder geval. Alicia\'s lichaam behuist namelijk ook de valkyrie (vrouwelijke krijger) genaamd Silmeria. Hoe komt Silmeria nu in het lichaam van een andere vrouw? Door een verbanning. Silmeria keerde zich namelijk af van haar meester en oppergod Odin en dus werd Silmeria\'s ziel verbannen. Silmeria\'s ziel hoort echter helemaal niet actief te zijn, maar niets is minder waar. Alicia krijgt te maken met haar andere persoonlijkheid en is hier niet altijd blij mee. De nette prinses kan zo bijvoorbeeld meteen veranderen in een harteloze heks. De ontwaking van Silmeria\'s ziel wordt echter niet alleen opgemerkt door Alicia en andere mede-reizigers. Ook de oppergod Odin krijgt er hoogte van dat Silmeria nog \'leeft\' en dit valt bij hem niet in goede aarde. Hij zweert wraak.
Het zou echter geen Square Enix-game zijn als er ook niet nog een oorlog gestopt zou moeten worden. Alicia, Silmeria en enkele stoere mede-reizigers krijgen te maken met de oorlog tussen Valhalla (de wereld van Odin en dus ook Silmeria) en Midgard (de wereld van Alicia). In deze oorlog krijg je hulp van enkele menselijke mede-reizigers die hun vechttechnieken uitlenen maar ook van de zielen overleden krijgers genaamd Einherjar die na hun verleende hulp eindelijk de oversteek kunnen maken naar de eeuwige rust waar zij zo naar verlangen.

Gelukkig voor ons Europeanen hoef je Valkyrie Profile 1 niet gespeeld te hebben om het vervolg te snappen. Je kunt met een gerust hart dit spel oppikken om je te storten in het avontuur.



Hoe speelt het?
Valkyrie Profile 2: Silmeria speelt heel anders dan we inmiddels gewend zijn van RPG\'s van de hand van Square Enix. Je beweegt je namelijk door grotten, kastelen en velden op een side-scrolling manier. Je loopt in feite van links naar rechts (of van rechts naar links) door de gebieden en af en toe krijg je een optie om een huis te betreden of een bepaald pad af te dalen. 2D dus terwijl het 3D oogt! Deze aparte manier van bewegen is even wennen voor de mensen die free-roaming gewend zijn maar het geeft ook iets unieks mee aan het spel. Het is anders en een RPG die een keer anders is, mag ook wel weer een keer. Een leuk pluspunt vind ik dat je via de map kunt kijken of je alle paden bewandeld hebt en alle items gevonden hebt. Je kunt ieder gebied 100% complementeren en dat is leuk voor mensen zoals mij die werkelijk alles in een spel willen zien, voor zover dat dan mogelijk is.

Het gevechtssysteem speelt ook altijd een centrale rol bij RPG\'s. Hoe is dit dan aangepakt bij Valkyrie Profile 2: Silmeria? Het antwoord is simpel: ook anders dan we gewend zijn! Ieder character dat in jouw groep zit heeft een eigen knop. De X, O, vierkantje en driehoekje stellen dus in feite de besturing van ieder character apart voor. Het begin van het spel kun je eigenlijk gemakkelijk spelen door gewoon steeds iedere knop een keer in te drukken in gevecht. Ieder character doet zo diens aanval en de vijanden zijn al snel verslagen. Later in het spel kom je echter vijanden tegen die bijvoorbeeld immuun zijn tegen magie en dan heb je vrij weinig aan je magiërs. Hier komt dan enige tactiek bij kijken waarbij je ook echt moet letten op welke knoppen je gaat drukken. Het systeem werkt naar mijn idee niet helemaal zoals het hoort te werken. Je bent sneller geneigd tot button-bashen omdat de gevechten zich ook in real-time afspelen en je simpelweg niet de tijd hebt om altijd een tactiek te bedenken. Een beetje experimenteren met welke knoppen hoeveel schade aanbrengen schijnt nog het beste te werken. Als we te maken hadden gehad met een turn-based systeem was het idee van tactiek in ieder geval een heel stuk beter naar voren gekomen.



In het spel kom je natuurlijk de nodige vijanden tegen. Deze vijanden komen veelal met meerdere op je af want dat vinden ze blijkbaar gezelliger. Zoals in de maatschappij ook bekend is, is er in de groep altijd een belangrijker persoon, eentje met een groter ego of iets dergelijks. Bij de vijanden van Valkyrie Profile 2: Silmeria is dit ook zo. Er is altijd wel een vijand in de groep die de \'leider\' is, val je die leider aan dan beslissen alle andere vijanden ook maar om meteen te verdwijnen. Alsof ze niets voorstellen zonder hun leider... Maar dit is een pluspunt voor ons, als jij ervoor kiest om de leider direct aan te vallen dan worden de gevechten ook wat sneller doorlopen en kan je weer verder op avontuur. De vijanden helpen ons ook nog eens op een andere manier. Iedere keer dat jij in een gevecht belandt kun je van te voren zien of je in de aanvalszone van een vijand staat of niet. Sta je in een rood gedeelte dan kan je je voorbereiden op een pak slaag. Slaag je er echter in om het rode gedeelte te ontwijken dan kan je met een voordeel op de vijanden inhakken. Om bepaalde, grotere vijanden beter aan te pakken kun je je party ook opdelen in twee groepen. Zo kun je bijvoorbeeld makkelijker een baas gaan flanken en dan weet de badboy gewoon niet meer waar hij kijken moet.

Maar nog iets over de vijanden. Het zijn niet zomaar ratten of zombies die je tegenkomt... Nee, het zijn een soort paarse wolken. Deze wolken stellen de zielen voor. Als je in aanraking met deze wolken komt dan begint een gevecht. Je kunt ze echter af en toe ook ontwijken of zelfs tijdelijk bevriezen met Photons (soort magie) om erop te klimmen en zo bij een item te komen. De vijanden zijn dus eigenlijk van groots belang om verder te komen in het spel. Dit puzzel-idee waarbij je de vijanden dus gebruikt om verder of hoger te komen in een grot is een leuke toevoeging.