Folklore
De hoofdpersonen in Folklore zijn Ellen en Keats. Ellen is een jonge vrouw die zich niks meer kan herinneren van haar jeugd. Op een dag ontvangt ze een brief die haar vraagt naar Doolin te komen. De brief blijkt ondertekend te zijn door haar dode moeder. Hierdoor twijfelt ze geen moment en reist af naar het afgelegen dorpje. Tegelijkertijd krijgt Keats een telefoontje van een dame die in paniek een verhaal ophangt over Faerys in Doolin. Keats is een journalist voor het blad Unknown Realms, dat verhalen publiceert over mysterieuze gebeurtenissen. Op zoek naar een goed verhaal besluit ook Keats een bezoek te brengen aan Doolin.
Na de introductie van onze hoofdrolspelers kun je kiezen of je met Ellen of Keats wilt beginnen aan je avontuur. Het verhaal is opgesplitst in hoofdstukken, waarbij Ellen als Keats beide hun eigen hoofdstukken en verhaallijn hebben. Dit zorgt ervoor dat je de gebeurtenissen vanuit twee perspectieven te zien krijgt. Verder maakt het niet zoveel uit met wie je begint, want na verloop van tijd zullen hun verhalen samenkomen. Je zult dan ook met zowel Ellen als Keats moeten spelen om het hele mysterie te ontrafelen. Want alleen door al hun hoofdstukken af te ronden kun je het spel tot een einde brengen.
Folklore probeert echt een verhaal te vertellen en presenteert zich bijna als een boek. De hoofdlijn van het verhaal gaat over Ellen, zij probeert haar verleden te achterhalen en wil weten welke connectie er is tussen haar en Doolin. Zij komt in aanraking met de half-doden die haar de weg tonen naar de Netherworld, waar ze in contact kan komen met de doden. Ze hoopt daar haar dode moeder te vinden zodat die haar geheugen kan opfrissen. Ook Keats komt in aanraking met de half-doden en vindt een manier om de Netherworld te betreden. Zijn doel is om via de doden te weten te komen wat er zich 17 jaar geleden heeft afgespeeld en hoe Ellen hierbij betrokken is. Natuurlijk is niet alles wat het lijkt en is er veel meer aan de hand in Doolin en de Netherworld. Het verhaal zit behoorlijk goed in elkaar en heeft ook een volwassen tintje met thema’s als moord en het leven na de dood. Dit alles wordt verteld aan de hand van stripachtige scènes, die weer worden afgewisseld met de standaard dialogen tussen personages en de welbekende cutscenes.
