Trauma Center: Second Opinion

Velen kennen Trauma Center: Under the Knife op de Nintendo DS nog wel, samen met Phoenix Wright een set games die menig DS hebben weten te verkopen. De fantastische implementatie van de stylus-bediening, het pakkende verhaal en de diepe maar niet bloederige gameplay zorgden samen voor een spannende mix waardoor je je een echte chirurg waande.

Nu de Nintendo Wii is uitgebracht, leek developer Atlus het een goed idee eenzelfde game uit te brengen voor de Wii. Hierbij hebben ze een beetje gesjoemeld door de eerste vijf hoofdstukken hetzelfde te laten als het origineel op de DS. Naast deze vijf hoofdstukken, is er een compleet nieuw hoofdstuk, zijn er een vijftal extra levels in een parallelle verhaallijn en zijn er uiteraard verbeterde graphics en besturing. Maar is dit spel het waard om te kopen voor het gros van de mensen die dit spel een jaar geleden op de DS speelden en nu een Wii in huis hebben?

Het korte antwoord is \"ja\". Er zijn echter een paar dingen die zeker gezegd moeten worden, wil je je niet bestolen voelen na aankoop van dit spel.
Voor diegenen die Trauma Center niet kennen: het spel draait om Dr. Stiles, die net zijn diploma voor chirurg heeft gehaald. Hij beschikt over een speciale gave, de Healing Touch, die het mogelijk maakt voor hem om tijd langzamer te doen lopen om meer van zijn bloederige werk te kunnen doen in kortere tijd.
Als nieuw-benoemde chirurg komt Dr. Stiles in een bijzondere situatie waarbij een verschrikkelijk virus (genaamd GUILT) in verschillende vormen mensen aanvalt en zelfs kan doden. Jouw taak is natuurlijk om deze mensen te opereren en zo te behoeden van een te vroege dood.

Zoals gezegd zijn de eerste vijf hoofdstukken hetzelfde als de DS versie, inclusief dezelfde verhaallijn, waarin het verhaal rondom Dr. Stiles en zijn gevecht tegen GUILT (en af en toe wat gewonere ziektes) aan bod komt. Ook is er een zesde hoofdstuk toegevoegd. In dit hoofdstuk komen eerdergenoemde vijf parallelle levels samen met de hoofdverhaallijn van onze jonge held Dr. Stiles (die ze voor de Wii natuurlijk beter Dr. Mote hadden kunnen noemen). Hoewel het verhaal zelf nog steeds flinterdun is, slaagt het er wel in je een gevoel van dreigend gevaar en snelle actie te geven. Dit ondanks de matige graphics in de tussenfilmpjes, die bestaan uit achtergronden waarop plaatjes van de hoofdpersonen elkaar afwisselen, terwijl onder in beeld tekst verschijnt. Af en toe klinkt er een geluidje van een open- of dichtgaande deur, of een kreet van één van de zusters, maar gesproken tekst of geanimeerde actie is nergens te bekennen. Aan de ene kant is dit een beetje een laffe overzetting van de DS versie (waar deze manier van het verhaal presenteren juist uitstekend werkte vanwege het handheld-karakter en de korte tijdsduur), aan de andere kant is het wel een goed uitgewerkte stijl die consistent wordt volgehouden, en daarom zeker te pruimen is. Je moet wat van Japanse manga houden, maar de overdreven reacties en karakteristieke personages zijn erg leuk.

De graphics tijdens het spelen zelf zijn ook wat opgepoetst, en zien er goed uit. Alles moge dan wel in 2D zijn, maar de weergave van het lichaam van je patiënt, de ziektes/verwondingen/virussen en de hulptips door elkaar zijn nooit verwarrend en zien er consistent en strak uit.
De muziek is niets veranderd ten opzichte van Under the Knife en bestaat nog steeds uit dezelfde spannende of dreigende deuntjes, met tijdens de verhalende scenes wat rustige muziek. Niet fantastisch of prachtig gecomponeerd; wel goed om te ontspannen of juist de spanning op te voeren.