Rainbow Islands Evolution

Jaren geleden zong Paul de Leeuw het al: Vlieg met me mee naar de regenboog. Een paar jaar eerder, in 1987 kon je al met de regenboog mee in Rainbow Islands: The Story of Bubble Bobble 2. Deze game verscheen op een legio van consoles, waarvan de Amiga, Commodore 64 en de NES de bekendste zijn. Wat recenter is de remake voor de PlayStation, PC en Saturn getiteld Bubble Bobble featuring Rainbow Islands. Het spel verscheen later ook als deel van de compilatie Taito Legends op de Xbox, PlayStation 2 en PC en vorig jaar hebben de bezitters van een DS kunnen genieten van een remake van het spel genaamd Rainbow Islands Revolution. Je zou zeggen dat het Rainbow Islands concept nu wel redelijk ‘op’ zou zijn, maar de komst van Rainbow Islands Evolution bewijst het tegendeel. De vraag is echter of Rainbow Islands Evolution wel echt de evolutie is, die het door deze titel beweert te zijn.


Iedereen die een beetje heeft opgelet bij biologie, natuurkunde of algemene natuurwetenschappen, weet wel ongeveer wat evolutie inhoudt. Evolutie is een opeenvolging van kleine veranderingen die uiteindelijk, gezien over een langere periode, een grote verandering tot gevolg heeft. Denk hierbij aan de verandering van op vier poten lopen, naar op twee benen lopen. Rainbow Islands beweert door de titel zo’n zelfde soort proces ondergaan te hebben. Zij zijn begonnen als 8-bit 2D spelletje met slechts enkele kleuren, om nu te eindigen met een full-color 3D PSP-versie. Is deze evolutie de gameplay wel ten goede gekomen?

De basis van Rainbow Islands is heel simpel. Een kwaadaardige platenmaatschappij (ja, je leest het goed, geen boze tovenaar of wraakzuchtige groepering) heeft allerlei voorwerpen en figuren omgetoverd in kwade versies van henzelf. Een lief bloemetje is geen lief bloemetje meer, maar een kwade plant die jou het liefst rauw opeet. Gelukkig heb je speciale regenboogkrachten tot je beschikking, waarmee je regenbogen tevoorschijn kunt toveren die alles weer goed maken. Raakt een regenboog een betoverd voorwerp of figuur, dan zal deze weer in zijn normale zelf veranderen en zo is het de bedoeling dat je het hele level door gaat.


Een regenboog maak je met een druk op de knop, en deze regenbogen kun je gebruiken om vijanden om te toveren in hun goede zelf, of als geimproviseerd platform. Door een aantal regenbogen schuin boven elkaar te plaatsen kun je bijvoorbeeld zelf een trappetje improviseren naar een hoger gelegen platform. Hier zit echter wel een maar aan; je kunt slechts een gelimiteerd aantal regenbogen tegelijk op je scherm hebben staan, en na twee keer op een regenboog gesprongen te hebben verdwijnt hij. Omdat je slechts een paar regenbogen kunt gebruiken, en deze niet na één sprong erop al verdwijnen, zoals in eerdere Rainbow Islands-games, zul je regelmatig moeten wachten totdat één van je oude regenbogen is verdwenen zodat je weer een nieuwe kunt maken. Dit komt de snelheid van de gameplay zeker niet ten goede en is ook regelmatig zeer frustrerend, vooral bij grote afstanden die overbrugd moeten worden.


Het spel heeft verder de overstap gemaakt van 2D, naar semi 3D. In plaats van slechts één plat level, bestaat een level nu eigenlijk uit drie van die platte levels tegen elkaar aangeplakt, waarbij je met bewegende platformen van het ene diepteniveau naar het andere diepteniveau kunt springen. Klinkt verwarrend? Dat is het ook. Niet alleen moet je nu op alle wezens op je eigen niveau letten, maar ook nog eens op alles wat zich op de andere niveaus afspeelt, zodat je daar niets vergeet. Het verschil tussen het huidige en de achterliggende niveaus is vaak ook niet erg duidelijk. Denk je een vliegend wezen te kunnen pakken met je regenboog, vliegt hij er zo achterlangs omdat hij op een ander niveau zit, en hetzelfde geldt voor platformen waar je op wil springen, maar waarvoor je eerst een niveau naar achteren moet. Tel hierbij op dat de levels ook nog best wel lang zijn en je dus zeer regelmatig van niveau moet wisselen om geen dingen te vergeten en je voelt de frustratie alweer opkomen. En hoewel de basis van het spel eerder frustrerend dan echt moeilijk is, zijn de eindbazen van een heel ander kaliber. Snel reageren en op het juiste platform staan om hem goed te kunnen raken zijn erg belangrijk, en laten dat nou net de dingen zijn die door de ‘evolutie’ zijn gewijzigd. Bereid je dus voor op een heftige strijd waar je meestal niet ongeschonden doorheen komt.