De Kleine Zeemeermin: Avonturen Diep in de Zee
En inderdaad, het toeval wil dat De Kleine Zeemeermin: Avonturen Diep in de Zee een stuk beter is dan zijn GBA-tegenhanger. Dat begint met de graphics: Ariel en botje bestaan uit echte 3D-modellen die mooi bij de achtergrond passen. De figuren passen niet echt meer in de Disney stijl, maar gelukkig zie je de originele tekeningen hier en daar terug, tijdens een minigame bijvoorbeeld.
Het spel zelf bestaat uit het oplossen van puzzels. Door rare waterstromingen is het hele onderwaterkoninkrijk van Triton overhoop gehaald, en aan jou de taak om hand- en spandiensten uit te voeren voor iedereen die dat maar van je vraagt. Je bent Ariel of je bent het niet natuurlijk. Deze taken bestaan uit enkele grappige minigames: zo moet je de ingang naar de onderwatergrot van de jonge visjes herstellen door de puzzelstukjes die samen de ingang vormen op de goede plek te leggen, of moet je baby-kwalletjes helpen naar de bodem van de oceaan te komen door die nare luchtbellen die ze weer omhoog stuwen te poppen met de stylus.
Het moet namelijk gezegd worden: dit spel maakt goed gebruik van de mogelijkheden van de DS. De mensenschatten die je her en der tegenkomt moeten eerst ontdaan worden van krabben en algen door ze aan te tikken, waarna je de schat schoon moet blazen en op moet poetsen met je stylus. Ook zijn er speciale schatkisten die alleen open gaan als je de juiste tonen \"zingt\" (in mijn geval, blért), waarna je een schat in ontvangst mag nemen. Deze schatten kan je vervolgens reorganizen in je eigen schattengrot, of offeren in een kristallen bol om korte stukjes van de originele tekenfilm te kijken.
Het oplossen van de main quest duurt een uurtje of twee: niet zo lang dus. Voor een wat jonger persoon (zo rond de 7) zal het wat langer duren, en er zijn ook wat schatten te vinden die iets meer zoeken of opletten vereisen. Ook kan je speciale schelpen verzamelen, waardoor je Botje in een speciaal scherm steeds meer trucjes kan leren, die hij vervolgens uitvoert (overigens niet in het spel zelf, alleen in een speciaal scherm).
Jammer is wel het typische geldklop-gedrag dat duidelijk terug te zien is in het spel. Zo is er één speciale move van Botje die hij alleen doet als je ook de GBA-versie in de DS hebt; en heb je voor multiplayer (die bestaat uit een klein aantal minispelletjes) een cartridge per persoon nodig. Lekker geldtrekken van moeders die geen weerstand kunnen bieden aan hun jengelende kinderen en het allemaal ook niet meer snappen lijkt wel het devies, want geen verstandig mens zou de GBA-versie kopen voor een enkele move, of een extra DS-versie om een paar kleine, stomme spelletjes te spelen met vrienden (wat ze ongetwijfeld niet lang meer zullen zijn als je ze dit spel voorschotelt).
