Race - The WTCC Game

Chris (afterparty05)
Sommige mensen spelen al jaren racegames op de pc, en kennen alle grote spellen uit het verleden op hun duimpje. Achter hun stuurtje zittend herkennen ze de banen uit een nieuw spel vaak al na de eerste bocht, om vervolgens vlekkeloos de rest van de baan uit te rijden. Het racegenre is namelijk opgedeeld in verschillende segmenten van realisme, variërend van de arcadestijl van Need For Speed tot het onnavolgbare realisme van GTR. Daartussen zit een wereld van variëteit, en vele spellen hebben een verschillende mix van realisme en arcade toegepast, gemengd met wat officiële licenties, om een uniek product te creëren.

Zoals al eerder gezegd, ben ik niet zo’n fantastisch racer, en ken ik al helemaal niet alle oude racespellen op mijn duimpje. Vroeger wilde ik nog wel Need For Speed spelen op de pc, en op de PS2 heb ik menig uur Gran Turismo versleten (en menig potje verloren), maar onlangs werd ik met GTR 2 in het diepe gegooid, en wat een koude douche leek te worden was een warm bad. Het nadeel van GTR 2 als enige realistische race-ervaring is dat je standaard ontzettend hoog komt te liggen voor toekomstige games.

En dat is dan ook het gevoel dat ik kreeg toen ik Race – The WTCC Game speelde. Het spel ziet er redelijk mooi uit, hoewel de auto’s wat simpel zijn en het publiek niet 3D. Het geluid gaat ook best, een paar opzwepende deuntjes, geluiden van de auto’s zijn ook in orde.
De hoeveelheid auto’s en coureurs is echter meer dan dik in orde: voornamelijk voorwielaandrijving (dus wel een hele nieuwe ervaring), maar elke auto heeft duidelijk een verschillende handling en acceleratie, en toch is het totaalaanbod goed gebalanceerd. Ook de individualisatiemogelijkheden van elke auto zijn ontzettend uitgebreid; je kan werkelijk alles aanpassen tot bandenspanning aan toe. Daarnaast kan je er ook voor kiezen om met Mini Coopers te racen, een soort ingebouwde extra. Deze kleine wagentjes zijn een hele nieuwe ervaring en een leuke, toegankelijke feature voor de wat meer beginnende racer.



De verschillende banen zijn niet geweldig origineel, maar er zitten zeker een aantal goede tussen die dit spel echt interessant maken en de moeite van het spelen meer dan waard zijn. Vooral de racebaan Macau is heel erg leuk en deze baan alleen zal je uren bezighouden. Mogelijkheden om de banen te spelen zijn redelijk uitgebreid: de standaard Quick Race, Race Weekend en Championship zitten er natuurlijk in, maar ook online mogelijkheden zijn toegevoegd. De licentie van FIA World Touring Car Championship is nog niet eerder gebruikt, en in samenwerking met Eurosport is dit goed verwerkt in de game. Jammer is dat dit vrijwel de enige unieke content is in de game: bij veel van de tracks heb je een “been there, done that” gevoel, en ook de verschillende racemogelijkheden bieden weinig unieks.

De moeilijkheidsgraad is behoorlijk aan te passen: van een toegankelijke race met wat meer arcade-invloeden, tot een erg realistische en moeilijke simulatie tegen ijzersterke vijanden, waarbij elke fout telt. Deze laatste moeilijkheidsgraad zal je regelmatig tot wanhoop drijven en vele keren opnieuw laten starten als je weer van de baan afschuift tijdens de eerste massasprint vanaf de beginstreep. Gelukkig zijn de laadtijden erg kort.