Gothic 3
In Gothic 3 speel je wederom de held zonder naam, die het vasteland van Myrtana betreedt. Het dorp waar je aankomt wordt aangevallen door orcs, dus je eerste taak is om deze groengekleurde lelijkerds kennis te laten maken met je begin-wapen: een zwaard. Langzamerhand kom je meer te weten over wat er aan de hand is: de macht van de magië²³ die het land in naam van de koning verdedigen is door een mysterieuze reden volledig weggevallen, waardoor de koning is verslagen. Hierdoor hebben de orcs vrij spel om alle mensen in hun bezit te nemen als slaven, behalve degenen die zo slim zijn om zich bij de rebellen te voegen om de toenemende macht van de orcs te beperken.
Het bijzondere aan Gothic 3 is dat je vrij kan kiezen aan welke zijde je je schaart, of dat je gewoon je eigen pad volgt. Zo kun je in het nabij het startpunt gelegen dorpje Cape Dun een gevangengenomen Palladin bevrijden, maar wel de leider van de rebellen die zich schuilhoudt in het dorp aangeven bij de leidinggevende orc om bij hem in een goed boekje te komen. De orcs zijn namelijk geen intelligentieloze wezens die alleen om vechten geven (ze houden nu ook van slaven, goud en eten), maar zijn heel grappig en handelen voornamelijk naar eer en reputatie (denk aan de Klingons uit Star Trek). Om met de leider van de orcs te mogen praten moet je dan ook eerst een reputatie opbouwen in een dorp, waarna de orc-leider je nieuwe opdrachten geeft om verder te komen in het spel. Deze reputatie bouw je op door side-quests voor andere bewoners uit te voeren, zoals het verzamelen van wolfshuiden, op bandietenjacht gaan, en vele anderen.
De hoofdverhaallijn is goed uitgewerkt en kent meerdere eindes, bepaald door de zijde die je, zoals eerder gezegd, vrij kan kiezen. Tegen het einde van het spel moet je onomkeerbaar kiezen wie je nu precies gaat helpen in het vervullen van zijn einddoel, en daar is je einde dan ook naar. Hierdoor is het spel erg interessant om meerdere keren te spelen en deze keer een andere zijde naar hun overwinning te brengen.
Qua character is er echter niet ontzettend veel replayability. Je krijgt namelijk vrij veel punten in verschillende richtingen, waardoor je erg makkelijk veel kan, maar in niets bent gespecialiseerd. Als mage moet je echt je best doen wil je goed worden, en niet teveel punten besteden aan (voor een mage) bijzaken als zwaardvechten, of een pijltje schieten (die overigens net als in Oblivion bizar weinig damage doen). Bovendien ben en blijf je dezelfde naamloze held, waardoor het uitgebreid ontwerpen van een nieuw character beperkt blijft tot de keuzes van je punten die je distribueert. Dit gebeurt overigens op een iets andere manier dan normaal: door bij mensen te trainen en enkele van de 10 punten te besteden die je bij elke levelup ontvangt, kan je bepaalde competenties zoals strength en life force trainen, maar ook je abilities (swordfighter ? stronger swordfighter ? master swordfighter) en spells. Het staat je dus geheel vrij om een bruut met 500 strength te zijn die niet weet welke kant van het zwaard nu eigenlijk het heft is. Hierdoor wordt het systeem wat moeilijker en persoonlijker, maar blijft de beperktheid van dit alles toch aanwezig: zeker in vergelijking met Oblivion zijn je keuzes behoorlijk beperkt.
Ook het vechtsysteem is werkelijk bizar. Denk je met je level 10 een klein hulpeloos wolfje aan te kunnen, sneller dan een kolibrie met zijn vleugels wappert zet hij achter elkaar zijn tanden in je onbedekte been en lig je dood op de grond. Soms heb je dan ook weer vijf Lurkers die je achter elkaar met een aantal zwaardslagen doodmept, zonder dat ze jou ook maar é©® keer geraakt hebben. Het vechtsysteem staat je toe meerdere combo?s te maken, en te blokken met je zwaard of schild, maar door de totale willekeur van dit vechtsysteem zal je al snel terugvallen op achter elkaar de gewone aanval te gebruiken totdat je tegenstander wegens onkundige plastische chirurgie ineenzijgt.
Zeker in het begin zul je ook versteld staan van het feit dat als je sterft, je je wapen laat vallen en na een tiental seconden weer opstaat, zonder wapen. In een situatie als deze ben je dan voortdurend bezig met doodgaan, wachten, opstaan, je wapen pakken, je wapen equippen, een health-potion drinken en vervolgens je vijand alsnog afmaken. Krijg je ergens hiertussendoor alsnog een klap te verwerken van je vijand, dan begint hetzelfde riedeltje van voren af aan, wat tot een hoop frustratie leidt. Ook later zul je, ondanks je opgedane competenties, regelmatig situaties tegenkomen zoals hierboven, waarbij je het monster in kwestie in theorie makkelijk aan zou moeten kunnen, maar dit niet lukt omdat je in stunlock komt of het systeem niet soepel reageert. Dus, ook al is het vechtsysteem erg diep uitgewerkt, het zal een hele poos duren voordat je eindelijk precies weet waar je aan toe bent. Gelukkig baart oefening kunst, al is het in dit geval echt tientallen uren oefening, en blijf je voor een deel afhankelijk van willekeur.
