NHL 07

In het rijtje van EA Sports-titels die aan het eind van het jaar verschijnen hoort natuurlijk ook weer het nieuwste deel van de ijshockeyserie NHL. Met de 360-versie van NHL 07 wil EA laten zien dat innovatie in sportreeksen wel degelijk mogelijk is door de invoering van de zogenaamde skill stick. Dit systeem betekent dat de rechter analoge stick op de 360-controller eigenlijk werkt als je hockeystick zelf. Beweeg je het pookje naar rechts dan gaat je stick ook naar rechts. Beweeg je hem naar voren dan schiet je op doel. Dit betekent dat je ook niet meer de ABXY-knoppen hoeft te gebruiken. Met de twee pookjes en de rechter trigger (passen) kan je het hele spel besturen. Het klinkt allemaal erg makkelijk, maar helaas gaat dat in de praktijk niet op.

Het gebruiken van de skill stick vergt enorm veel oefening en bij tijd en wijle reageert het ding compleet niet zoals je zou willen. Het idee erachter is dus goed en op sommige momenten werkt het best fijn dat je heel snel en nauwkeurig kan schieten, body checken en andere moves kan uitvoeren, maar soms werkt de besturing gewoon helemaal niet mee. Als je bijvoorbeeld recht voor het goal staat zonder tegenstanders is het nog steeds absurd moeilijk om een goal te maken, zeker als je maar weinig tijd krijgt. Je zal eerst een paar schijnbewegingen moeten maken, maar terwijl je daarmee bezig bent gebeurt het vaak genoeg dat je per ongeluk de puck al recht tegen de goalie aan schiet.

In de game zijn verschillende modi beschikbaar om in te schaatsen. Natuurlijk kan je snel een potje opstarten, maar je kan ook een heel toernooi spelen en er is een zogenaamde \'Dynasty-modus\', die vergelijkbaar is met de manager mode in FIFA of de franchise mode in Madden. Je kan een team kiezen en hiermee dan maximaal tien seizoenen spelen. Het is natuurlijk leuk dat dit mogelijk is, maar het managen van je team is eigenlijk, net als bij FIFA, zeer ondergeschikt. Als je gewoon elke keer op \'play next game\' ramt en je doet een beetje je best dan kan je ook gewoon winnen; als een echte ijshockey-manager kan je het dus niet zien. Mocht je bovendien je tactiek of opstelling willen veranderen dan is dat nog niet zo makkelijk. Ik heb zelf bijzonder weinig verstand van ijshockey en misschien was het daarom voor mij niet gemakkelijk om uit te vogelen hoe alles in elkaar zat. Als je mij een \'offensive line\' laat samenstellen en dan een hele zooi statistieken naar me toe gooit dan kan ik daar niet meteen kaas van maken. Nou is dat voor de mensen in Amerika waarschijnlijk heel makkelijk, maar we hebben het hier over een Europese release, dus wat meer uitleg was welkom geweest.

Er zijn genoeg teams om mee te spelen. Niet alleen de NHL-competitie is aanwezig, maar ook onder andere de Duitse, Noorse en Finse competities zijn aanwezig. Mocht je dus nog een potje knäckebrød vs. bratwurst willen spelen dan kan dat. De Xbox 360-versie is helaas de enige versie waarin het niet mogelijk is om zelf een team aan te maken. Wel kan je je eigen spelers aanmaken om die vervolgens te importeren in bestaande teams. Wat ook aanwezig is, is bijzonder goed commentaar. Het duo Gary Thorne en Bill Clement, bekend van ESPN, weten de wedstrijden gezellig aan elkaar te babbelen zonder al te veel herhaling. Bovendien reageren ze snel op wat er gebeurt en loopt de dialoog vloeiend in elkaar over. Het is zelfs bijna zo dat je het commentaar niet na een half uur uit hoeft te zetten omdat je anders helemaal gek wordt.

Een leuke extra-modus is de shootout-modus (geheel op z\'n Amerikaans gesponsord door Dodge) waar je tegen de AI of tegen een vriend een soort penalties mag nemen. Dit is tevens een goede manier om te leren omgaan met de skill stick aangezien je helemaal alleen voor het goal staat en je dus puur moet letten op schijnbewegingen en hard schieten: allemaal mogelijkheden die je met de skill stick bestuurt.

Grafisch ziet de game er goed uit. Het publiek is mooi geanimeerd en hoewel je de spelers nooit echt van dichtbij ziet (met uitzondering van replays), zien de animaties van de hockeyers er allemaal vloeiend uit. Wat duidelijk ontbreekt is een leuke soundtrack voor tijdens het spelen. De sound-effects zijn dan wel weer goed gedaan, met als uitblinker het ruige geluid als je een andere speler een keiharde beuk geeft. Dit is vooral extra leuk als die speler compleet niet in de buurt van de puck was. Mede hierdoor zal men bij de PEGI wel hebben besloten om de game een 16+ rating te geven, wat toch een beetje een vreemde beslissing is voor een op het eerste gezicht vredig ogende sportgame. Elkaar neerbeuken kan overigens ook met zijn tweeën op de bank of via Xbox Live en dit werkt, zoals je tegenwoordig mag verwachten in het Xbox Live-tijdperk, vlekkeloos.