The Elder Scrolls IV: Oblivion

Oblivion is de nieuwste RPG in de Elder Scrolls-serie. De jongste telg uit de franchise begint het spel met een zeer uitgebreide character-editor waar je je personage naar je eigen smaak kan aanpassen. Je kan kiezen uit tien rassen die elk hun eigen voor- en nadelen hebben. Belangrijker echter is de class die je aan je personage meegeeft. Deze kun je kiezen na de tutorial die het verhaal inleidt en je de basistechnieken van het spel leert. Kort gezegd is de keizer in gevaar en moet hij ontsnappen. Jij gaat met hem mee en zult hem ook nog moeten beschermen. De class die je hierna kiest bepaalt welke skills beter zijn dan de anderen als je voor het eerst Cyrodiil, de provincie waar de game zich afspeelt, binnen stapt. Het leuke aan de game is dat je deze vervolgens niet hoeft te gebruiken; als je een pure warrior hebt gecreëerd kan je je focussen op magie en dan zal je character daar mee overweg leren gaan.

Eigenlijk is dat waar de hele game om draait; vrijheid, vrijheid en nog eens vrijheid. Quests kunnen vaak op meerdere manieren opgelost worden; je kan je bij een goed of slecht guild voegen en je kan op je eigen manier je eigen gang gaan. Heb je een beter wapen nodig? Je kan gaan questen om zo geld te verdienen. Vervolgens ga je met je zuurverdiende geld je wapen kopen. Geen zin of tijd om te questen? Geen nood. Gebruik je stealth-skills om de winkel \'s nachts binnen te sneaken en steel een wapen! Ook niet? Vermoord de winkeleigenaar en beroof hem! Loop een dungeon binnen en jat alles van de beesten die je aantreft! De mogelijkheden zijn eindeloos.

De quests zijn, tenzij jij dat niet wilt, uiteindelijk wel het hoofddeel van de game en ze zijn dan ook talrijk en divers aanwezig. Je kan je meteen op de main quest storten om het verhaal af te werken, maar je kan er ook voor kiezen om je bij een guild aan te sluiten en voor hen wat klusjes op te knappen. Ook een dubbelspion zijn is mogelijk. Zo zat ik op een gegeven moment zowel in de Dark Brotherhood (de slechteriken) als de Fighters Guild (nobele strijders). Nogmaals: vrijheid.

De main quest in de game is helaas niet de leukste. Je zou wat meer verwachten van een game die het verder op bijna alle fronten goed doet, maar de quests die je moet uitvoeren voor het verhaal zijn vaak eentonig en saai. Meerdere malen moet je de zogenaamde Oblivion gates (deuren naar de onderwereld Oblivion) sluiten. De eerste keer is het spannend om door Oblivion rond te lopen en de buitenaardse beesten af te maken maar al gauw is het leuke eraf. Oblivion blijkt dan, in tegenstelling tot Cyrodiil, een eentonig landschap te kennen met dezelfde vijanden en uiteindelijk hetzelfde doel. Gelukkig is de main quest niet verplicht en valt het grootste deel van de game hier gewoon buiten. Echter, om die felbegeerde Xbox Live Achievements binnen te halen zul je de main quest toch echt door moeten lopen. Andere punten behaal je door andere quests te doen voor guilds en voor de arena, waar je steeds moeilijkere gevechten moet afleggen voor geld.

Terwijl je hier mee bezig bent zullen je vaardigheden uiteraard steeds beter worden en deze zullen uiteindelijk ook een leveltje omhoog gaan. Mocht de vaardigheid bij je \'major skills\' (bepaald door je class) horen dan zal je character een level omhoog gaan. Gek genoeg is dit niet altijd helemaal voordelig. Waar het er in (MMO)RPG\'s als World of Warcraft vaak om gaat om een zo hoog mogelijk level te vergaren betekent dat in de wereld van Oblivion dat ook alle beesten om je heen sterker zullen worden. Natuurlijk is dit niet meer dan eerlijk, maar het wordt wel vreemd als elke stompzinnige bandiet in de hogere levels ineens fantastische wapens en armor heeft.

De soundtrack van de game is te allen tijde goed. Er is voor elke sfeer muziek aanwezig en hoewel er niet bijzonder veel muziek in de game zit gaat het niet gauw vervelen. Voordeel van de 360-versie is natuurlijk dat je met veel gemak je eigen mp3\'s over de game heen kan spelen als je de muziek die in de game zit zat bent. Dit zal echter niet snel het geval zijn.