Resident Evil: Outbreak File #2
Offline
Voor je online gaat spelen zul je waarschijnlijk eerst willen oefenen. Capcom is zo vriendelijk geweest om ook een offline-mode in de game te verwerken. In deze modus kun je de beschikbare scenario\'s, vijf in totaal, oefenen en/of uitspelen. Deze scenario\'s spelen zich allemaal af in Raccoon City, zoals in de plaatselijke dierentuin of de metro. Dit keer tref je geen Chris Redfield of Leon S.Kennedy aan, maar doodnormale inwoners die de ramp hebben overleefd. Zo is er Mark, de dikke bewaker, of Kevin, de stoere agent. In totaal zijn er acht personages om mee te spelen en elk heeft zijn of haar eigen sterke en zwakke punten. Het hangt een beetje van je speelstijl af welk personage bij je past.
Je speelt offline samen met twee computergestuurde medespelers. Deze personen zijn niet al te slim, hoewel er in het boekje en in de game anders wordt beweerd. Ze rennen als een kip zonder kop door de levels heen, laten zich opvreten door rondlopende beesten, helpen niet bij het oplossen van puzzels en jatten items weg die je nodig kan hebben. Het is de bedoeling samen te overleven, een basisregel die zij dus niet snappen.
Een ander onzinnig punt over de AI is hun interactie met jou, de speler. Zo kan iedereen maar vier spullen met zich meedragen, exclusief het wapen dat de persoon in de hand heeft. Belangrijke spullen die je tegenkomt, zoals sleutels en speciale items, zullen moeten worden verdeeld om zo efficiënt mogelijk een scenario af te werken. De AI laat dat soort spul gewoon liggen en pakt alleen wapens, ammo en geneeskrachtige kruiden op. Daarnaast bieden ze die troep constant aan je aan, terwijl je al afgeladen door de scenario\'s rent.
Is hier iemand?
Dan het paradepaardje van de game: de online mode. Het eerst wat je opvalt na het inloggen is het aantal spelers, want waar de neuk is iedereen? Gemiddeld zijn er zo\'n 200 spelers online, waarvan er 30% in een game zit en 65% niet aanwezig lijkt te zijn. De overige 5% zul je dus even moeten opzoeken om de pret te laten beginnen.
Na een kleine 20 minuten moet dit je wel gelukt zijn, om tot de ontdekking te komen dat je met een stel Spanjaarden in een spel bent verzeild geraakt. Ai caramba, hoe moet ik hier mee communiceren? Gelukkig kun je ingame via de rechter analoge-stick commando\'s schreeuwen. Zo heb je \'Sorry\', \'Help\', \'Thanks\' en meer primitieve spraak tot je beschikking. Net als de AI lijkt niemand te snappen wat de ander bedoelt en óók online rent men als kippen zonder kop rond. Misschien is de AI dan toch wél zo hoogstaand zoals Capcom beweert.
Wat er dus duidelijk mist is een goeie communicatie. De levels zijn behoorlijk groot en zodra je je groepje of je partner kwijtraakt kun je minutenlang ronddwalen zonder iemand tegen te komen. Je weet op zo\'n moment niet of de groep de volgende puzzel al heeft opgelost. Laatst zat ik te spelen en boekte snel vooruitgang tot ik me begon af te vragen waar mijn groep was. Toen bleek dat ze allemaal het spel hadden verlaten, maar daar had ik geen bericht van gekregen.
Als je de scenario\'s offline gespeeld hebt, is er online niet veel anders aan. De levels blijven hetzelfde, de puzzels blijven hetzelfde, op den duur weet je het zo uit je hoofd wat je te doen staat. Op dat punt slaat de verveling toe en dat weet Capcom ook. Daarom heeft de ontwikkelaar tal van unlockables in het spel toegevoegd. Hoe meer items je gevonden hebt, hoe meer gebieden je bereikt hebt en hoe meer vijanden je gedood hebt, hoe hoger je score. Na een \'x\' aantal punten komen er nieuwe kostuums, moeilijkheidsgraden en zelfs modes om de hoek kijken. Het is maar waar je van houdt.
Speelbaarheid
Deze game maakt gebruik van de oude Resident Evil-besturing. Dat betekent dus weer statische camerapunten en omgevingen, waarin jij je moet voortbewegen. Dat is altijd weer even wennen, maar na een aantal minuten spelen heb je dit wel door. Als je er echt wanhopig van wordt kun je altijd oefenen in een tutorial-level of de controls veranderen.
De omgevingen zien er erg goed uit en doen zeker niet onder voor de GameCube-versies van Resident Evil. Alleen de models van vijanden zien er een beetje flets uit. Items die je kunt gebruiken kun je makkelijk vinden omdat ze glinsteren, speelsessies kunnen opgeslagen worden met typemachines, en de herbs genezen je weer van een vergiftiging of vullen je levenspunten aan.
Wat dit spel echt mist is de Resident Evil-ervaring. Daaronder versta ik een speelsessie met schrikmomenten en vooral veel spanning. Schrikmomenten zul je helemaal niet tegenkomen, omdat de game meer draait om het samenwerken en het oplossen van puzzels. Op zich is dat natuurlijk wel logisch (het blijft een online-game) maar het is een vitaal element van de reeks. Zonder schrikmomenten hoef je dit ook geen Resident Evil te noemen, maar ja, een bekende naam brengt meer geld in het laadje.
Wat ook tegenvalt is de actie met vijanden. Zo hier en daar loopt er een zombie over straat die je van afstand met gemak kunt neerknallen. Aan de hand van het scenario zul je ook andere vijanden tegenkomen. In de dierentuin kom je bijvoorbeeld gemuteerde hyena\'s en vogels tegen, terwijl je het halve level ook nog eens op de hielen wordt gezeten door een reusachtige olifant. Jammer genoeg respawnen de gedode vijanden ook nog eens, wat vaak tot gevolg heeft dat jij en je kameraden er gewoon langs rennen en dus niet eens de moeite meer nemen ze uit te schakelen.
Toch zitten er nog wel een paar punten in het spel verwerkt die de Resident Evil-ervaring vergemakkelijken of verbeteren. Zo kun je elke deur, op slot of niet, intrappen. Heb je moeite met het vinden van een sleutel? Even beuken en de weg is geopend. Ook de voice-acting is dit keer te pruimen, maar dat kan ook komen omdat de personages niet veel te vertellen hebben. Tenslotte is de muziek ook weer van een goede kwaliteit, alleen door het gemis aan spanning en actie heeft die weinig nut.
