Killer 7

Schizofrene aap
Het spel draait om de schizofrene Harman Smith. Deze bejaarde vent is niet zomaar schizofreen, hij heeft maar liefst zeven persoonlijkheden. Harman is een huurmoordenaar die op elk gewenst moment in één van zijn ego\'s kan veranderen, zowel mentaal als fysiek. Al deze persoonlijkheden hebben hun eigen sterke en zwakke punten. De één heeft twee pistolen om mee te knallen en de ander heeft een proppenschieter met een demper in het bezit. Ook kan de ene persoonlijkheid zich onzichtbaar maken en de ander sloten openbreken. Het is maar net wie je nodig hebt in het spel.

Harman Smith is op zoek naar Kun Lan. Kun Lan is de leider van een terroristenorganisatie met de naam \'Heaven Smile\'. Lan heeft een virus ontwikkeld dat mensen in giechelende monsters verandert. Vervolgens plegen deze monsters zelfmoordaanslagen op mensen die nog niet geïnfecteerd zijn. In Killer 7 kom je dus tegenover deze monsters te staan en ben je op jacht naar Kun Lan.

Speelplezier?
Killer 7 speelt heel simpel, maar is toch een erg uitdagende game. De levels doorloop je redelijk lineair, waarbij je op bepaalde punten een richting in kunt slaan. Je hoeft alleen maar op de knop te drukken en je personage loopt of rent via een voorbestemd pad naar deze \'kruisingen\' toe. Via deze paden kom je in kamers terecht, waar zich mogelijk vijanden kunnen bevinden. De vijanden herken je vaak aan het lachje dat je hoort als je een kamer binnenstormt. Een vervelend element aan het doodmaken van je vijanden is het scannen van elke kamer. De monsters die je tegenkomt zijn namelijk onzichtbaar en bij elke kamer moet je even scannen voor je ze neer kunt schieten. Ik denk dat Capcom dit heeft gedaan om de gameplay iets meer diepgang te geven, want op dat punt schiet de game toch al erg te kort.

De monsters komen in verschillende soorten en maten op je af. Het enige dat ze gemeen hebben is een zwakke plek. Deze zwakke plek is duidelijk op hun lichaam gemarkeerd en als je daarop weet te mikken gaan de monsters sneller dood. Soms is dat van levensbelang, omdat er gewoonweg te veel vijanden op je af komen. Je hoeft je overigens geen zorgen te maken over munitie. Je kunt net zo vaak schieten als je wilt; het gaat in Killer 7 meer om het feit of je kan mikken. Het reloaden van je wapen kan je namelijk je leven kosten.

Ga je desondanks toch dood, dan kan één van de zeven personages je weer tot leven wekken. Deze \'cleaner\' draagt een koffer bij zich om het gedode personage in mee te nemen en heeft een pistool met geluiddemper om zich mee te verdedigen. Dit is één van de zwakste wapens in de game dus als dit persoon sterft is het echt game over. Het \'reviven\' van je gedode personage kan in een speciaal hiervoor gecreëerde ruimte, waar er overigens genoeg van te vinden zijn in Killer 7, en met een paar drukken op de knop is het slachtoffer weer speelbaar. In deze ruimte kun je ook het spel trouwens ook opslaan.

Door het doden van monsters verzamel je bloed. Als je de creaturen op hun zwakke plek raakt verdien je een bloedbonus, dus extra veel bloed. Als je genoeg bloed hebt verzameld kun je dat inruilen voor verbetering van de skills van de personages. Je kunt zelf bepalen aan welk personage je dat bloed besteedt. Zorg wel dat je het bloed spendeert aan skills voor je een nieuw level tegemoet gaat, want met het starten van een nieuw level wordt je gewonnen bloed niet meegenomen.

Om je verder op weg te helpen word je soms bijgestaan door bizarre figuren. Zo kom je af en toe een geest tegen met de naam Iwazaru. Deze geest geeft je hints en tips over het verloop van het spel en wat je precies te wachten staat als je verder gaat. Ook loopt er een geest rond van ene Travis, het eerste slachtoffer van Smith. Travis helpt je hier en daar ook door het spel, maar waarom hij dat doet is niet bekend. Tenslotte loopt er nog iemand rond met een masker. Dit figuur geeft je vage hints over puzzels die je in het spel tegen komt. Als je het niet snapt kun je op zijn masker schieten. Dat kost je wel gewonnen bloed, maar je krijgt gegarandeerd een oplossing voor je puzzel.

Stijl
De grafische stijl van Killer 7 is één van de coolste die ik deze generatie gezien heb. Natuurlijk, het is \'maar\' cell-shading, maar het zet zo\'n ongelofelijk vette sfeer neer. Ook de manier waarop de personages zich voortbewegen en schieten is ontzettend tof neergezet. De ene positioneert zich in een onmogelijke positie om vijanden af te maken en de ander staat er bij als de coolste huurmoordenaar ooit; het zijn stuk voor stuk echt individuen, terwijl ze uit hetzelfde brein ontsproten zijn. Het is wel jammer dat de PlayStation 2-versie af en toe last heeft van frame-drops, maar verder is er weinig op het grafische gebeuren aan te merken.

Het hele spel ga je redelijk snel door, alleen die snelheid wordt flink getemperd door de laadtijden. Elke kamer die je binnengaat moet geladen worden, en ik kan je vertellen dat het laden op den duur erg irritant wordt. Je loopt vijf seconden, scant de kamer, schiet twee vijanden neer, duikt een kamer in en je mag weer een aantal seconden wachten. In die zin is Killer 7 eigenlijk ook zo goed als samengevat.