Doom III

Doom 3 is een remake van het originele Doom. In het spel speel jij een Space Marine, die op Mars aankomt waar een groot bedrijf allerlei proeven uitvoert. Uiteraard gaat dit mis en wordt er een portaal naar de hel geopend waardoor jij je door hordes van monsters mag vechten. Ik zou graag nog vele pagina’s aan het verhaal willen besteden, ware het niet dat dit het wel zo’n beetje is. Ach, voor een game met verhaal koop je maar Final Fantasy. Doom 3 is ouderwets knallen!

Had je afgelopen zomer een flinke PC dan kon je al genieten van de prachtige graphics die Doom 3 kon bieden en ook de Xbox-versie stelt niet teleur. Het is verbazingwekkend wat het oude beestje nog op je TV kan toveren aan visuele pracht. De textures en modellen zijn prima in orde, maar het is vooral het licht wat dit spel onderscheidt van de rest. De ene keer heb je te maken met flikkerende TL-buizen, rood noodlicht of misschien wel alleen het licht van een machine. Behalve dat de belichting heel mooi is brengt het ook een hele goede sfeer met zich mee. De graphics eisen echter ook zijn tol. Verwacht lange laadtijden en vaak een framedrop bij drie of meer vijanden om je heen. Het design van de levels zit prima in elkaar. Een ruimtestation klinkt erg saai, maar in elke kamer die je binnenkomt valt wel iets nieuws te ontdekken. Of dit nou een grote machine is, een ziekenzaal of een plek waar geofferde mensen boven pentagrammen hangen.

Het geluid valt in dezelfde categorie als graphics: fan-tas-tisch. De muziek en omgevingsgeluiden houden je constant gespannen en het kippenvel komt op je armen te staan als je een monster hoort schreeuwen in de verte. Eigenlijk is bijna alles perfect aan het geluid op één klein dingetje na dat de hele tijd aan je blijft knagen. Het machinegeweer. Je zult vaak onder vuur genomen worden door soldaten met dit type geweer. Nu kan het aan mij liggen en hebben vele films en games mij wellicht al jaren voor de gek gehouden, maar ik had altijd het idee dat zo’n geweer niet klonk als een nietmachine op 50 meter afstand. Eenmaal hier overheen gezet valt er, zoals ik al eerder zei, niks op het geluid aan te merken.