Ty the Tasmanian Tiger 2: Bush Rescue

Roy
"[...]
Baas Cass ontsnapt uit de gevangenis en de spanning loopt hoog op. Net op tijd opent Dennis de groene boomkikker het Bush Rescue-hoofdkwartier in Burramudgee. Jij bent lid van het Bush Rescue-team. Je vele vrienden en je uitrusting zullen onmisbaar blijken tijdens je missie om Baas Cass weer achter de tralies te krijgen. Iedereen rekent op je, TY!
[...]"

Tot zover het diepgaande verhaal in Ty 2. Nou wil een matig verhaal natuurlijk niet zeggen dat de game slecht is, zeker niet in platform games. Belangrijk in een 2D platform game is afwisseling, gameplay en levensduur. Graphics en geluid zijn minder belangrijk, maar het is leuk als die goed zijn.

Laten we met de minst belangrijke zaken beginnen, de graphics en het geluid dus. De graphics van Ty 2 zijn uitstekend voor de GBA, mooie modellen, kleurrijke achtergronden en de characters bewegen lekker soepel en sierlijk. Het leukste aan het beeld is trouwens dat je de scherminstellingen kunt aanpassen aan het apparaat waarop je het speelt. Zo kan je kiezen tussen GBA, GBA SP en GB Player. Dit maakt ook echt een verschil, de optie GBA is wat lichter dan de SP optie bijvoorbeeld. Niets mis met de graphics dus, maar nu het geluid. Dit is echt verschrikkelijk; de muziekjes klinken nog wel okay, maar de soundeffects niet. Het gooien van je boomerang, het springen, de botsingen, echt heel matig. Het klinkt allemaal niet beter dan de gemiddelde GameBoy Classic game van 10 jaar terug.

Het belangrijkste bij een game is de gameplay: speelt het lekker, is er genoeg variatie en hoe is de herspeelbaarheid en levensduur? Ook hier scoort Ty op sommige punten wel goed en op andere punten niet. De goede punten zijn de speelbaarheid en de afwisseling: het spel speelt erg lekker en de besturing is gewoon goed. Bovendien is het spel lekker gevarieerd; er zijn heel veel verschillende boomerangs die je kan kopen en de gewone levels worden afgewisseld met \'bunyip\'-missies. In deze missies kruip je in een battle-robot (de bunyip), die speciale vaardigheden heeft en veel sterker is dan Ty zelf. Je kan onder andere bunyips gebruiken die hoger kunnen springen, rotsen kunnen verplaatsen of zelfs vliegen.

De mindere punten zijn de herspeelbaarheid en de lengte van de game: als je het spel eenmaal uitgespeeld hebt (wat mij in een uurtje of vier wel gelukt was) is het klaar. Je kan wel alle overige boomerangs gaan verzamelen, maar daarvoor moet je weer dezelfde levels gaan spelen en deze zijn na de eerste keer rondspelen niet tof meer, ondanks dat ze de eerste keer zo leuk waren.

Zo zit je op gameplay-gebied dus, net als op technisch gebied, met een dubbel gevoel. Ty heeft zo zijn goede kanten, maar zeker ook zijn mindere kanten.