TV: Vers uit de VS - Glee

Het is alweer een maand geleden dat de laatste review uit de reeks Vers uit de VS hier te lezen was, maar het nieuwe televisieseizoen is weer begonnen in Amerika en daarmee is deze reeks ook terug. We beginnen met de serie Glee. De pilot werd maanden geleden al uitgezonden na afloop van een aflevering van American Idol, niet alleen werd de serie daarmee geïntroduceerd bij een groot publiek het zorgde er ook voor dat de serie nu moet op boksen tegen de torenhoge verwachtingen van die zelfde kijkers. Of het Glee gelukt is die verwachtingen waar te maken kun je hieronder lezen.




Dansen
Glee speelt zich af op een middelbare school gelegen in Lima, Ohio en draait rond, hoe kan het ook anders, een gleeclub. Zoals bij de meeste mensen wel bekend is, zijn er op Amerikaanse scholen talloze clubjes die na school tijd zich bezig houden met uiteenlopende onderwerpen. De gleeclub is hier geen uitzondering op en wordt bevolkt door liefhebbers van zingen, dansen en musicals. Niet geheel tegen de verwachting in houden ze zich dan ook voornamelijk bezig met het oefenen en uitvoeren van shownummers en zit de show dus ook vol met zang. Nadat de docent die leiding geeft aan de gleeclub ontslagen wordt vanwege seksuele intimidatie grijpt Will Schuester (Matthew Morrison) de kans aan om de leiding over te nemen. Zijn doel is om de glee club weer op hetzelfde niveau te krijgen als in de tijd dat hij zelf lid was en het staatskampioenschap won. Hier heeft hij natuurlijk wel enkele talentvolle leerlingen voor nodig, gelukkig voor hem, zijn die er ook. In eerste instantie schrijven vijf leerlingen zich in voor de club, maar Will weet nog een zesde op slinkse wijze te overtuigen. Het is een groep die zich het makkelijkste laat omschrijven als de social outcasts en de quarterback van het football team. To zover is alles koek en ei, maar een beetje televisieserie heeft de nodige drama nodig om het interessant te houden, en die is er. Zo is de vrouw van Will zwanger en heeft hij eigenlijk geen tijd en geld om de club te leiden, heeft de aan smetvrees lijdende docente Emma Pillsbury (Jayma Mays) een oogje op hem, zal de cheerleader coach (Jane Lynch) er alles aan doen om de glee club te laten vallen en hebben alle leden van de groep zo hun eigen problemen.




Acteren
Glee is een idee van Ryan Murphy, die al eerder succes boekte met series als Popular en Nip / Tuck. Beide series stonden bekend om hun donkere humor en waren niet te beroerd om taboes te door breken. Glee vormt hier dan ook geen uitzondering op, zo heeft één van de hoofdpersonen homoseksuele ouders. Een onderwerp dat niet alleen in Amerika gevoelig ligt, maar ook in Nederland. Een gewaagde beslissing voor een serie die zich in eerste instantie als familieshow wil presenteren. Ook grappen over het missen van een ‘gagreflex’ en de onzin van geen sex voor het huwelijk laten zien dat de schrijvers graag tegen heilige huisjes aan trappen. Wat goed geplaatste grappen is natuurlijk geen garantie voor een goede serie, uiteindelijk draait het om het verhaal en dat zit prima in elkaar. Er zijn genoeg uitgangspunten voor interessante verhaallijnen, al zijn ze niet allemaal even origineel en hebben de schrijvers zich duidelijk laten inspireren door high school komedies. Er zit wel een lekkere vaart in en tesamen met de scherpe grappen zorgt het voor een serie die lekker wegkijkt.




En zingen
Glee maakt het zichzelf vooral moeilijk door de vele zang die voorkomt in de serie. Normaal gesproken is het al een hele toer om een groep talentvolle acteurs en actrices bij elkaar te krijgen, maar dit keer moeten ze ook nog kunnen zingen. Alle nummers worden namelijk gezongen door de spelers zelf. Gelukkig hebben de makers hier dan ook voldoende aandacht aan besteed en barst de serie uit zijn voegen van het talent. Zo stonden drie van de hoofdpersonen al eens op broadway. Ook hier weer laten de makers zien dat ze risico’s niet uit de weg gingen, zo wordt één van de hoofdrollen vertolkt door Lea Michele die eerder van een hoge tv-baas te horen kreeg dat ze te lelijk was voor televisie. De nummers die vertolkt worden bestaan uit bekende musical nummers, maar ook omgevormde versies van oude en nieuwe hits. Voor iedereen wat wils dus, wel schuilt hier een gevaar in. Zo valt of staat de aflevering door de nummers die ten gehore worden gebracht, zijn het je favorieten of net die nummers waar je een grondige hekel aan hebt, hoe goed ze ook vertolkt worden, als het laatste het geval is, dan is het gewoon vervelend. Een ander minpunt is dat de nummers overgeproduceerd zijn. Dit komt omdat na afloop van een aflevering alle nummers via iTunes te downloaden zijn en dat moet natuurlijk goed klinken, helaas worden de nummers in dezelfde versie in de serie gebruikt. Dit zorgt ervoor dat het zingen van de nummers onnatuurlijk over komt. Dat is erg jammer, want het verstoort de beleving. Gek genoeg valt dit in de eerste aflevering niet op, maar is het in de tweede overduidelijk aanwezig. Hopelijk ligt dit aan de onwennigheid van de acteurs met lipsyncen en wordt dit probleem in de komende afleveringen verholpen. Anders doen de makers er goed aan om de film Across the Universe te bekijken, daar werd de zang tijdens het filmen opgenomen waardoor er aan kwaliteit werd in geboet, maar niet aan authenticiteit.



Conclusie
Glee is een serie die in eerste instantie doet denken aan de High School Musical films, maar de vergelijking houdt op bij het feit dat erin beide gezongen wordt. De serie is donkerder, volwassener en barst van talenten. Het verhaal is niet al te uitdagend, maar de snelheid waarmee het gebracht wordt is verfrissend. Er zijn nog wat probleempjes met de zang, maar dat hoeft geen onoverkomelijk euvel te zijn. Glee is blij, vrolijk, maar kent een donkere diepgang die ervoor zorgt dat het een echte aanrader is.


Advies:

Zeker kijken!

Kijk voor meer films en dvd's in Film, Tv & Radio.