Concert: Oi Va Voi in Tivoli
Wie vorig jaar het festival deBeschaving in de Domstad bijwoonde, of het jaar daarvoor Lowlands, heeft de band misschien al eens gezien in de huidige bezetting. In de beginjaren van deze eeuw speelde onder andere KT Tunstall nog met de band en twee leden van het originele Oi Va Voi zijn in 2006 en 2007 vertrokken. De band is echter nog steeds een hechte en vrolijke groep die zichtbaar plezier heeft in hun werk. Goedlachs komen de heren en dames rond 20.45 het podium op in Utrecht. De lange, slanke zangeres Bridgette Amofah en de beweeglijke violiste Anna Phoebe trekken het grootste gedeelte van de aandacht naar zich toe, al is het al door hun verschijning. Maar muzikaal weten deze twee meiden ook van wanten. Amofah heeft een dijk van een stem en een longinhoud waar je U tegen zegt. Anna Phoebe speelt op haar viool de sterren van de hemel en geeft het klassieke instrument een modern en sexy imago mee. De 'oudere' leden van de band blinken uit in bescheidenheid en berusting. De meesten verroeren hooguit een paar meter gedurende het optreden.
Met het laatste nummer van het laatste album, 'Photograph', trapt de band af. Een ingetogen invulling, maar dat zou later in de set nog wel veranderen. Na 'Waiting' is het tijd voor één van de prachtnummers van de plaat Laughter Through Tears: 'Refugee'. Het 'whoohoohoo-fragment' werd door de zaal al als generale repetitie meegezongen. De band heeft de tracks in de live-versie wat smeuïger gemaakt dan op de originele opnames.
Voor wie de muziek van de band niets zegt, moet denken klezmer gemixt met funk, singer-songwriter, gypsy, folk en een beetje dance. De klezmer en Joodse invloeden van het oude materiaal zijn wat verder op de achtergrond geraakt en op de planken is het vooral een intens feestje! Anna Phoebe schiet van hoek naar hoek en gaat los op haar viool. Bridgette huppelt, springt en danst vrolijk in het midden rond en de stoïcijnse blazers zwaaien hun instrumenten van tijd tot tijd van links naar rechts.
De setlist bevat een flink aantal liederen van het meest recente album. Zo komen 'Every Time', 'I Know What You Are', 'Foggy Day', 'Dusty Road' en de titeltrack nog aan bod. Op het oudere werkje 'Crimea' zet het vioolintro de toon en gaat de band daarna los, voetjes-van-de-vloer-werk. Als een slang buigt en slingert Anna Phoebe over de monitors en het podium. Hét intro voor de blazers is de start van '7 Brothers' en in combinatie met de diepe bas is het nummer ook live hypnotiserend. Het bekende 'Yesterday's Mistakes' wordt tot het laatst van de toegift bewaard. Een kippenvel-moment dat recht tegenover zijn voorganger 'Long Way From Home' staat, waarop de voltallige zaal in beweging komt.
Het publiek bleef na de toegift zolang schreeuwen en applaudisseren dat de band nog een keer terugkomt met 'Refugee'. Het werd een meezingfestijn van jewelste en zelfs nadat de zaallampen al tijden aan waren en de DJ zijn muziek al in had gestart klonk het 'whoohoohoo-fragment' nog luid minutenlang door Tivoli heen. De band kwam daarna nogmaals terug om het enthousiasme op camera te zetten en nogmaals hun dank te betuigen. Dat de bandleden wel hielden van wat interactie was na het concert te merken. Ze waren allemaal nog minstens een uur tussen het publiek te vinden voor handtekeningen, praatjes en foto's. Voor eenieder een feest dus!
Foto's door Joost Melis
Locatie: Tivoli Datum: 20 juni 2009
Waardering:
Kijk voor meer muziek in CD's.
