Film: Departures (Okuribito)

Departures heeft tijdens de 81e Annual Academy Awards dit jaar de Oscar gekregen voor “Beste Buitenlandse Film 2009”, máár laat je niet louter leiden door dat gegeven. Het doet de film uit Japan namelijk te weinig eer aan alleen te worden bekeken omdat het een Oscar heeft gewonnen, het heeft zoveel meer te bieden. Laat je meeslepen door een buitengewoon verhaal over liefde, familie, toewijding en eerbied voor volslagen onbekenden…


We maken kennis met Daigo Kobayashi (Masahiro Motoki), een beginnende cellist in een orkest. Helaas krijgen de leden na weer een half gevulde zaal van de eigenaar te horen dat het orkest wordt opgeheven. Door het wegvallen van zijn beoogde inkomen als cellist verkoopt hij noodgedwongen zijn kostbare cello en verlaat met zijn vrouw Mika (Ryoko Hirosue) het dure Tokio en gaat terug naar zijn geboortedorp. Daar heeft hij namelijk nog een huis/café dat zijn overleden moeder hem heeft nagelaten. Zijn vader heeft hij niet meer gezien sinds hij er met de serveerster (uit het café) vandoor ging, maar hij koestert nog altijd wrok jegens hem en wil dan ook nooit meer iets met hem te maken hebben.


Eenmaal aangekomen in zijn geboortedorp besluit Daigo er wat kranten op na te slaan op zoek naar werk en komt een advertentie van Bureau NK tegen, waarbij een goed salaris wordt aangeboden en ervaring niet noodzakelijk wordt geacht. Credo van het bedrijf is: “Het begeleiden van uw reis”. Het lijkt erop dat ze op zoek zijn naar een reisleider en dat lijkt Daigo wel een leuke baan zodat hij besluit te gaan solliciteren. Tijdens het gesprek werpt baas Shouei Sasaki (Tsutomo Yamazaki) geen glimp op zijn CV en stelt hem alleen de vraag of hij bereid is hard te werken. Daigo antwoordt uiteraard met een resoluut 'ja' en krijgt meteen te horen dat hij is aangenomen. Het gaat Daigo eigenlijk net iets tč snel en vraagt wat zijn werkzaamheden zijn. Dan wordt het duidelijk dat er een foutje in de advertentie staat en een woord is weggevallen; er moest het volgende staan: “Het begeleiden van uw laatste reis”. Daigo is aangenomen als uitvaartverzorger!


Erg komisch is het wanneer Daigo moet fungeren als model-lijk, bedoeld als instructiefilm voor uitvaartverzorgers. Ook bij zijn eerste klus waar hij aanvankelijk alleen hoeft toe te kijken, treft hij het niet. Ze moeten namelijk een oude vrouw, die al twee weken dood is, opbaren. En Daigo heeft nog nooit een lijk gezien, laat staan geroken. Naarmate de film vordert, krijgen we te zien wat het werk precies inhoudt en hoeveel het in Japan betekent voor de nabestaanden. Familieleden willen graag afscheid nemen van de overledene zoals ze diegene in het leven hebben gezien en willen hem/haar ook zo herinneren; daar zorgen Daigo en zijn baas dus voor. We zien dat Daigo met veel toewijding en geduld het werk doet. Uiteindelijk begint hij, door zijn dagelijkse confrontatie met de dood, in te zien waar de essentie van het leven ligt.


Serieuze en ontroerende scčnes worden afgewisseld met komische, luchtige stukken. Tevens zorgen bepaalde momenten met het idyllische landschap van Japan gecombineerd met de muziek van Joe Hisaishi voor een brok in de keel. Regisseur Yôjirô Takita (When the Last Sword is Drawn) heeft op perfecte wijze de emoties en gevoelens van de karakters in beeld weten te brengen. Het is weer anders dan de zoveelste Hollywood-productie waar alles zo vaak draait om actie en geweld. Departures is een ábsolute aanrader en beslist alle sterren waard!


Label: Wild Bunch Releasedatum: 28 mei 2009 Kijkwijzer:
Waardering film:

Kijk voor meer films en dvd’s in Film, Tv & Radio.