Boek: Eén op één, Armin van Buuren

Het komt niet zo vaak voor dat we worden uitgenodigd een kijkje te nemen in het leven van een DJ. We kunnen allemaal wel zo ongeveer raden dat het erg druk is met weinig slaap. Coen Bom, alias Peter van Leeuwen heeft een jaar lang Armin van Buuren gevolgd en daar een verhaal over geschreven.

Coen Bom is geen vreemde in de dance-wereld. Hij is zelf namelijk dj en muziekmanager en heeft dus al heel wat dingen gezien, maar ook hij stond versteld van de bizarre dingen die Armin meemaakte tijdens zijn reizen over de hele wereld. In 2008 werd Armin van Buuren voor de tweede keer uitgeroepen tot beste dj van de wereld door het Britse DJ Magazine. Dit boek is geen biografie van Armin van Buuren, ondanks dat er verschillende mensen uit Armins buurt wel aan het woord komen. Je kunt het meer zien als een soort vakantiedagboek voor de niet-dancefreak, en een feest-Bijbel voor de wel feestganger.

Het verhaal begint bij Armin in zijn tienerjaren. De jaren waar hij nog met een walkman elke dag naar school fietse en van zijn zuurverdiende geld wat platen kocht. Zelf wat tunes in elkaar zetten en proberen deze ergens geproduceerd te krijgen. Het begon allemaal wat in een stroomversnelling te gaan toen hij met zijn grote idool oog in oog stond, Ben Liebrand. Ben leert Armin alle kneepjes van het vak met als resultaat een nummer 1 dj van de wereld. Armin vertelt zelf luchtig over zijn verleden, het opzetten van Armada Music, de relatie met Black Hole Records en zijn vriendin Erika. Ook Erika zelf komt een stukje verderop in het boek aan het woord. Het leven van een dj-vrouw moet niet altijd glamour zijn. Dat blijkt ook als je leest dat zij voor kleine dingen zoals de kleur van de gordijnen naar Armin moet mailen. Ze kunnen dit niet samen aanschaffen omdat hij vaak in het buitenland zit.

Naast al deze persoonlijke verhalen val je ook van de ene verbijstering in de andere. Bizarre verhalen vol drugs bijvoorbeeld. Het meest bizarre wat van Buuren ooit heeft meegemaakt is waarschijnlijk in Panama geweest. Daar werden de heren opgehaald door een enorme limousine. Binnen no-time kwamen er grote hoeveelheden cocane tevoorschijn. En dat allemaal in een land waar daarvoor flinke straffen staan. Je kunt je dus wel voorstellen dat de heren het op dat moment even in hun broek deden.

Je kunt goed lezen dat dit verhaal is geschreven door een fanatieke feestganger met verstand van zaken. Teksten zoals “Elk moment kan de bass komen. Maar wanneer? Alleen Armin weet het. Hij tergt het publiek. Wachten, klappen, gillen, wachten. Wachten… BAM!”. Teksten zoals dit geven feestgangers koude rillingen over de rug en het is compleet herkenbaar. Het is geen stoffig geschreven dagboek, het is een boek dat bruist als je het leest. Absoluut de moeite waard, ben je geen fan maar wil je wel eens een kijkje achter de schermen nemen dan is hij ook erg lekker weg te lezen.





Uitgever:Carrera ISBN: 978 90 488 01787 Pagina's: 221
Waardering: