CD: Antony and The Johnsons - The Crying Light

Joost Melis (Pink_Floyd)
"The Crying Light is dedicated to the great dancer Kazuo Ohno. In performance I watched him cast a circle of light upon the stage, and step into that circle, and reveal the dreams and reveries of his heart. He seemed to dance in the eye of something mysterious and creative; with every gesture he embodied the child and the feminine divine. He's kind of like my art parent.", aldus Antony Hegarty, het brein achter Antony and the Johnsons.


Kazuo Ohno siert de cover van het album en is de grondlegger van de dansvorm Butoh, waarin absurdisme, taboes en extremen niet gemeden worden. Nu is Antony Hegarty ook geen dertien-in-een-dozijn-type en zijn transseksuele/transgender-levenstijl wordt niet als alledaags beschouwd door de meesten. Luisteren naar Antony and the Johnsons dirigeert je vrijwel altijd naar of het zwarte of het witte gebied, er is nauwelijks een grijze bufferzone die tussen interesse en desinteresse bestaat voor zijn muziek. Het witte gebied wint de laatste jaren sterk aan terrein. Zijn vorige album I Am A Bird Now ontving een Mercury-award en werd wereldwijd geroemd door critici. Zijn 'side-projects' met onder andere Hercules and the Love Affair en de samenwerkingen met Joan As Police Woman en Marc Alond sprongen wederom in het oog.


Nu is er na bijna vier jaar de opvolger van het breekbare en weemoedige I Am A Bird Now. Ook hier is het larmoyante en trillende stemgeluid van Hegarty de vaandeldrager. Het is dan ook de T-splitsing voor de acceptatie van zijn platen, the road to love-it-or-hate-it. De kopstem, die sentiment en pathos ademt, draagt de muziek. Zo ook op The Crying Light. De resonerende vocalen worden ondersteund door intimiteit en enkele theatrale uitspattingen op bijvoorbeeld piano, strijkers en fluit. Het georkestreerde oeuvre op dit album zweeft van sacrale tonen in 'Dust and Water', naar de voelbare spanning in 'Aeon', de droeve momenten van 'Her Eyes Are Underneath The Ground', het aangrijpende van 'Daylight And The Sun' tot lichte pop in 'Kiss My Name'. De sfeervorming van de plaat wordt pakkend bewaard in een fragiele zeepbel waarvan de kleur bij elke track subtiel veranderd. De reflectie van de zeepbel deint mee met The Crying Light, soms hoopvol, andermaal pessimistisch, maar allen in de trant van Antony Hegarty. Een bellenblazer die voor wonderschone en fragiele liederen zorgt en hiermee tevens aandacht voor de mens en het milieu vraagt.

Label: Rough Trade Releasedatum: Januari 2009 Waardering: