Theater: Jeans 18 - Never can say goodbye
Nee, niet een 18+ editie, maar gewoon de 18e editie van Jeans. En dat staat garant voor een avondvullend programma van zang en dans, gepresenteerd door een enthousiaste groep artiesten. Het concept ontstond als een workshop in 1986 en bleek meteen een blijvertje te zijn. Na al die jaren is het concept hetzelfde gebleven, alleen de cast wordt geregeld aangepast. Had men in het begin vooral vers en nog onbekend talent op het toneel, tegenwoordig wordt de cast ook aangevuld met mensen die al eerder ervaring hebben opgedaan. Kortom, Jeans 18 bestaat uit vier jongens en vier meiden en die worden ondersteund door vijf muzikanten. Op woensdag 5 november was Theaterhotel 'De Oranjerie' in Roermond aan de beurt.De avond begint al goed als de acht artiesten uitbundig uitgedost in de foyer staan. Op die manier beginnen ze al met een dosis meligheid het publiek te bewerken. Uiteraard gaan ze hier mee door als langzaamaan de plaatsen gevuld worden. Met de echte opener geeft Jeans dan te kennen dat het feest kan beginnen. Met een carnavalesk thema proberen ze het publiek zo snel mogelijk op te warmen. Ook 'Anton aus Tirol' komt dan even snel voorbij. Maar de carnavalskleren verdwijnen al snel, zowel live op het podium als aan de zijkant in de coulissen. Na de nodige liedjes en kleine acts komt een iets grotere act naar voren, de Nederpop Sjop. Geheel in de jaren '80 stijl (geheel met panterblouseje en spijkerbroek) brengt de groep een stevig repertoire ten gehore. Een genot voor zowel het oor als het oog. Humor viert duidelijk hoogtij bij Jeans, iets wat zeer aanstekelijk is. Maar aan alles komt een einde, dus ook voor het eerste deel van de show valt uiteindelijk het doek.
De cast van Jeans 18
Na de pauze wordt er geopend met een medley waarin de hoop op een betere wereld wordt gewenst. 'Imagine', 'What the world needs now' en 'Give peace a chance' vormen deze medley, waarna wederom het 'doek' valt voor Jeans. De jaren '60 komen hierbij naar voren en uiteraard is de hele cast weer in een bijpassende stijl gekleed. Maar stijlen zijn door de jaren heen flink veranderd en zoals zo vaak gezegd wordt is overdrijven ook een vak. En dat is iets waar Jeans zeker goed in is. De kloon van Justin Timberlake opent op originele wijze de dansvloer voor een stevige reeks parodieën. Nee, geen alternatieve teksten of arrangementen, maar look-a-likes met zeer stevige knipogen. Daar horen uiteraard ook de nodige attributen bij en een aantal hilarische verkleedpartijen. 'Play that funky music white boy' luidt dan de laatste set in. De toon is gezet, heerlijk foute muziek. Populair door de jaren heen dus ook nu heel geschikt. Jeans blijft tot op het einde enthousiast bezig en krijgt de zaal zover dat deze gaat staan en enthousiast meeklapt. Never can say goodbye is dan helaas toch tot een einde gekomen.
Een avondje Jeans 18 is zeker de moeite waard om eens mee te maken. De muziek en dans zitten prima in elkaar, er is heel duidelijk goed nagedacht over de choreografie en zingen kunnen ze allemaal. Ook de band levert een goede prestatie. Uiteraard gaat er wel eens iets mis; zo begaf één microfoon het tijdens een act, maar dit losten ze zeer snel en vakkundig op. Houd je van muziek, humor, zang en dans, bezoek je ook graag een theater, kijk dan snel of er nog kaarten beschikbaar zijn, want Jeans 18 - Never can say goodbye is toch zeker de moeite waard om eens mee te maken. En anders misschien volgend jaar, mocht er nog een Jeans 19 volgen.
Theater: De Oranjerie Roermond Datum: 6 november 2008
Waardering:
