Dan le Sac vs. Scroobius Pip: Een interview met Dan le Sac
"Dan komt er zo aan hoor!" Na ruim een half uur voicemail heb ik eindelijk contact met de andere kant van de wereld, maar helaas nog niet met Dan le Sac. Door een rekenfoutje van het management (zo blijkt later) bel ik namelijk niet minder dan vier uur te vroeg en staat Dan nog onder de douche. Tourmanager Brian houdt hierover wijselijk zijn mond, maar het is het eerste wat Dan eruit flapt als ik hem uiteindelijk aan de lijn heb. Uit nieuwsgierigheid vraag ik hem hoe laat het daar is. "Geen idee. Ik raak nogal in de war. Volgens mij loop ik nog op Engelse tijd."
Het is wel begrijpelijk dat Dan een beetje van slag is. Op de MySpace pagina van Dan le Sac vs. Scroobius Pip staat het slopende tourschema in al zijn glorie vermeld en het is eigenlijk ook niet verbazingwekkend dat Dan een beetje een afgematte indruk maakt. Hij is niet heel spraakzaam en als ik een kwartje zou krijgen voor iedere keer dat hij “I dunno’ zegt... Dan zelf lijkt er niet zo mee te zitten, vrije tijd heeft hij niet en zijn enige hobby is zijn werk. Dat maakt hem tot een tevreden man.
Voordat Dan een succesvolle dj werd studeerde hij fotografie. Hij lijkt een lichte aversie voor werken te hebben, want studeren deed hij eigenlijk alleen maar om zijn komst naar de arbeidsmarkt uit te stellen. Daarna stond hij zeven jaar lang in een platenzaak. Dan mist de platenzaak niet. "Het is er echt niet zoals in de films als High Fidelity of Empire Records. Het is gewoon niet erg spannend."
Door de routine van het vele optreden is een voorbereiding nauwelijks nodig. Het is een uurtje rijden naar het Monolith Festival. De setlist wordt voorbereid in de auto. Op komen dagen is de sleutel tot succes, bijgelovige taferelen zijn niet nodig, zelfs geen lucky underpants. Een optreden van Dan le Sac vs. Scroobius Pip is voor het publiek een hele belevenis. "We kunnen heel serieus zijn en stof tot nadenken geven, maar ook heel komisch of theatraal zijn. Je kunt lachen, huilen, dansen en ook nog iets leren. Allemaal in een klein uurtje." In november kunnen we het zelf gaan zien: dan is Dan, samen met Pip, weer in Nederland. "Het is echt zó lang geleden dat we in Nederland waren. Volgens mij was de laatste keer in september 2007." Dan weet zelfs uit zijn hoofd waar hij zal zijn in Nederland deze komende november: Amsterdam en Utrecht. "Het optreden in Utrecht is op dezelfde plek als de vorige keer. Leuke tent, echt hele leuke mensen. Ik vind het echt heel leuk om in Nederland op te treden. Zij begrijpen echt wat wij doen. In tegenstelling tot bijvoorbeeld in Frankrijk waar een taalbarrière is. Mensen spreken in Nederland gewoon heel goed Engels en dus kunnen wij meer onszelf zijn."
Maar wie is Dan le Sac dan? In artikelen wordt hij vaak omschreven als de wat meer verlegen helft van het stel. "Zie je jezelf als de ying van Pips yang?" vraag ik hem. Dan denkt van wel. "We zijn nogal tegengesteld aan elkaar in de meeste opzichten." Maar als verlegen wil hij niet omschreven worden. "Ik ben niet verlegen, gewoon lui. Ik ga de pers zoveel mogelijk uit de weg. Pip is leuker met de pers, hij praat over zijn lange baard, ik heb alleen maar kleine bakkebaarden." Als hij niet verlegen is, vraag ik hem hoe hij zichzelf dan zou omschrijven. "Dik, kaal en irritant."
Wat luistert Dan zelf eigenlijk graag voor muziek? "Nou…" zegt Dan enigszins mysterieus. "De laatste jaren luister ik met name naar post-rock. Naar epische bands als Mogwai en Godspeed. Het is dan ook een beetje vreemd dat ik elektronische muziek maak, aangezien ik eigenlijk van galmende gitaren houd." Gelukkig ziet Dan ook wel een positieve kant: "Omdat ik niet zoveel hiphop en dance luister heb ik nooit het gevoel dat ik iets steel van iemand."
Luisterend naar het album van Dan le Sac vs. Scroobius Pip springen de teksten direct in het oor. Ik vraag Dan in hoeverre hij zich bezig houdt met die teksten. "Ik ben gewoon geen sterke tekstschrijver. Op het laatste album heb ik in totaal iets van vier zinnen geschreven. Ik bemoei me er niet al te veel mee. Als Pip iets geschreven heeft, hebben we het erover als we het gaan opnemen. Ik heb veel vertrouwen in zijn vermogen om teksten te schrijven. Vaak is het enige dat ik doe er wat grammaticale foutjes uit plukken. Ook met de keuze van onderwerpen bemoei ik me weinig. Uiteindelijk is hij degene die daar staat en het uit. Het moet dus iets zijn waarmee hij blij is het uit te drukken. Soms, als hij iets zegt waarmee ik het niet eens ben, dan maakt het niet uit, want hij is degene die het zegt. Niet ik. In dat opzicht is het ook niet Dan vs. Pip, maar een combinatie van ons tweeën. Als we beginnen met elkaar te redigeren dan begint het zijn aantrekkingskracht te verliezen."
Dan le Sac vs. Scroobius Pip komt eigenlijk neer op muziek versus boodschap. Enerzijds is er de muziek om lekker op te dansen en anderzijds de boodschap die er inhoud aan geeft. "Het is heel belangrijk dat de beat ondersteunt wat Pip zegt. Op het album zijn een paar tracks waar dat duidelijk in terugkomt. In 'Waiting For The Beat To Kick In' is de beat heel terughoudend en subtiel en loopt het niet in de weg van Pip. In tegenstelling tot de titeltrack 'Angles' waar de beat net zo intens en emotioneel is als wat Pip zegt. De kern is Pip de ruimte te geven, te ondersteunen en ook nog iets toe te voegen aan wat hij zegt."
"Eigenlijk", zegt Dan, plots reflecterend, "de beste manier om ons te omschrijven... Weet je, als je naar een museum gaat? Je gaat bijvoorbeeld naar Mondriaan kijken in Amsterdam. Daar hangt dus dat schilderij aan de muur met een klein kaartje eronder dat het schilderij verklaart. Zo zie ik het. De muziek is het schilderij zelf, een beetje ambigue, je kunt erin zien wat je wilt, maar het kaartje geeft het een definitie. Het kaartje is de inhoud. Het is heel belangrijk om ze samen te zien."
Ik ben er even stil van. "Dat is een mooie metafoor, Dan." "Ja, maar wel slecht gebracht en dat is dus waarom ik de teksten niet schrijf."
Het album 'Angles' van Dan le Sac vs. Scroobius Pip ligt nu in de winkels.
Dan le Sac vs. Scroobius Pip zijn op 19 november in Paradiso, Amsterdam en op 20 november in Ekko in Utrecht.
