Evenement: Festival deBeschaving
Naar Fotoreportage Sfeer
(foto's door Joost Melis)
De zomer kon dit weekend niet beter eindigen. Na een paar weken grauwe luchten en nattigheid knalde de zon nog een zomers weekend uit zijn repertoire. Cultureel gezien was het ook een topweekend, niet alleen de Uitmarkt in Amsterdam ging van start maar op zaterdag 30 augustus was het tevens tijd voor festival deBeschaving in Utrecht. Een keur aan muzikaliteit en andere kunsten vulden het programmaboekje. Verdeeld over maar liefst vijf podia werd de bezoeker een grote variëteit aan muziek, comedy, toneel en literatuur aangeboden, 49 acts telde het uiteindelijke programma. Het terrein is groter, er zijn meer acts, meer faciliteiten, meer podia en meer bezoekers dan afgelopen jaren. Kortom deBeschaving zit in de lift!
Rond 13.00 uur vlogen de eerste noten vanaf verscheidene podia over de velden naast Muziek Centrum Vredenburg. Friska Viljor en Year Long Disaster probeerden de energie al op de vroege middag uit iedere bezoeker los te krijgen. De eerste had geluk dat het vlakbij de ingang speelde en dus een volle weide trok. Year Long Disaster moest het met een karig gevulde tent doen, maar trok na een nummertje of drie toch stevig van leer. Ook de festivalveteranen Voicst stonden vroeg geprogrammeerd in de grootste tent, maar Tjeerd Bomhof en kornuiten kregen de mensen toch goed mee. Mede dankzij de levendige performance, de drie blazers en gigantische opblaasbare oogbollen die het publiek in werden geslingerd en uiteraard de muziek. 'Every Day I Work On The Road', 'Feel Like A Rocket', 'Whatever I Want From Life' en 'Feelings Explode' zorgden onder andere voor een spetterende set.
Nneka gooide het over een andere boeg in deBevlieging-tent. Als een kruising tussen een gekwelde Ayo en een ingetogen Lauryn Hill zette ze met haar band een indrukwekkende mix van dub en funk neer, inclusief politieke boodschap over haar thuisland Nigeria. Ook Pete Philly & Perquisite glorieerden middels crossover, vette beats en baslijnen. Het klassieke cellotintje van Perquisite maken het geheel echter nog interessanter, zoals de solo van 'Back By Dope Demand' en de klassieke intermezzo's. De heren waren blij weer in Utrecht te staan en dat was andersom ook zeker zo.
Dat de zomerjurkjes uit de kast mochten op zo'n mooie dag lieten een aantal vrouwelijke artiesten zien. De vrouwelijke helft van Angus & Julia Stone was traditioneel gekleed in een frivole hippiejurk en tolde tussen de ingetogen maar prachtig vertolkte set op blote voeten rond over de planken van Vredenburg. Dit terwijl haar zwaar behaarde broer Angus met subtiele en schuchtere glimlach achter zijn microfoon stond verankerd. Kate Nash is ook altijd wel van de jurkjes en ditmaal was ook haar podiummaatje Soko in deze klederdracht te aanschouwen. Ondanks, of misschien juist door, deze toevoeging (Soko kan eigenlijk voor geen meter zingen en toon houden) was het een redelijk vlakke vertoning. Nash oogde vrij energiek en gedreven, maar de angel was er op een of andere manier toch een beetje uit en de vonk sloeg minder over dan gehoopt.
Om niet teveel lichtimpulsen te krijgen op zo'n dag traden bands als Kaizers Orchestra, Mogwai en I Am Kloot aan. De theaterrock en gypsy van de Kaizers, de volumineuze industrial-rock van Mogwai en de meeslepende melancholiek van I Am Kloot. Allen zetten ze een fantastische en sfeervolle show neer waarin beroering, duisternis en spookachtige klankbeelden een hoofdrol vertolkten.
De Britse uurtjes leken vooraf voor Babyshambles en The Cribs te worden. De eerstgenoemde was in ieder geval komen opdagen dus dat was al een meevaller, de uitvoering van de show was echter ronduit slecht. De mannelijke Amy Wijnkelder, Pete Doherty, leek zo dronken en/of stoned als een aap en dat bracht weinig juiste timing, interesse en concentratie met zich mee. Valse noten, ongeïnteresseerd gemompel richting publiek en weinig muzikale coherentie maakten het optreden tot een farce. The Cribs deden het dan een stuk beter, al was het al om de rauwe energie die van het podium explodeerde. Die paar valse noten vielen tussen het punkrock 'n roll gitaargeweld tenminste niet echt op.
Kubus & BangBang probeerden met hun rhymes en doorspekte beats ook de rauwe energie uit zijn publiek te zuigen, maar dit was gedeeltelijk moe gestreden van de hele dag en toonde een stuk minder agressief dan de getatoeëerde en opgefokte BangBang. Afsluiter Shout Out Louds moest proberen de volgestroomde tent nog anderhalf uur te vermaken en slaagden daar deels in met hun Scandinavische poprock, het lange tijdslot was misschien iets te lang voor hun oeuvre dat initieel pakkend neergezet werd maar na verloop van tijd nogal op elkaar ging lijken.
Bij het optreden van Oi Va Voi was dit absoluut niet het geval en de menigte schreeuwde daar om meer. De afwisselende en spunky show van klezmer, funk, folk en rock geproduceerd door een zeer enthousiaste bende muzikanten was één van de hoogtepunten van het toch al geslaagde festival, simpelweg een feestje! Prima acts, prima weer, prima sfeer en prima organisatie maakten het tot een memorabel slot van de zomer!
Naar Fotoreportage Sfeer
(foto's door Joost Melis)
FOK! kon helaas niet bij elk optreden aanwezig zijn, dus mocht je je favoriete optreden missen zet dan deze of andere ervaringen onder de review in de reacties!
