CD: Headphone - Ghostwriter

Last-minute werd Headphone aan het Lowlands programma toegevoegd. Op het podium van de kleine Charlie mochten onze zuiderburen de hype die ze in het thuisland teweeg brachten doortrekken naar ons nuchtere Nederlanders. Reden voor die hype waren de twee singles 'Ghostwriter' en 'She Is Electric' en het uiteindelijke debuutalbum van de band, Ghostwriter. Op Lowlands kwam het live behoorlijk goed uit de verf, ondanks dat de setting niet optimaal was voor een band als dit.


Als een paddestoel lijkt het vijftal uit Gent ineens uit de muziekgrond omhoog te schieten, maar eigenlijk timmeren ze al sinds 2001 aan de weg en kwamen dit jaar pas met een plaat op de proppen. In Gent blijkt de creatieve grond nogal goed te zijn want ook stadgenoten Soulwax, Das Pop en Goose ontsproten hier. Invloeden genoeg dus aldaar, maar Headphone heeft een geluid dat sterk refereert aan één van de meest ingenieuze indiebands van de laatste twee decennia, namelijk Radiohead. Zelfs de coverart kent parallellen met de getekende poppetjes die de singles en het album van OK computer versierden. Ghostwriter is daardoor een "hate it or love it"-plaat die je verveelt of verbijstert. Tot de tweede groep behorend is het dan ook geen straf om deze schijf meermaals per week te draaien.



Weer was het er in ieder geval ook voor de laatste tijd want Ghostwriter is geen frivole zomerplaat. Korte, donkere dagen met regenval zijn geschikter voor het geluid van deze vijf heren. De leadvocals van Ian Marien snijden door je ziel, maar kunnen op een ander moment even goed troost bieden. Pakkend is het in ieder geval. Naast de klaagzang of uithalen van Marien ontvouwt zich intrigerende en meeslepende indietronica in je buis van Eustachius. De band balanceert op het touw dat de twee stromingen verbindt maar loopt enkele malen op en neer. 'In White Rooms' en 'Nothing's There' vallen in de indierockhoek, terwijl 'Skinner' als electronica gecategoriseerd kan worden. Fragiele lo-fi pop als de titeltrack knopen de boel vast tot een prachtig melancholiek bolwerkje welk draaibeurt na draaibeurt ontrafelt dient te worden. Van mij mogen er nog heel veel knopen in zitten, want verdomd, wat is dit een lekkere plaat!


Label: PIAS Datum: Juli 2008 Waardering: