CD: Fleet Foxes - s.t

Joost Melis (Pink_Floyd)

Platenkasten van ouders zijn vaak de eerste invloeden voor een muzikale carrière. Zo ook bij de Fleet Foxes. Elpees die de harmonieën uit de jaren zestig lieten klinken, belangrijke singer-songwriters uit die tijd en vrolijke lentemelodieën die door de huiskamer heen schalden op een oude platenspeler. Dat waren ook de invloeden die Robin Pecknold en Skye Skjelset meekregen.

Pas in 2006 sloegen ze met drie andere muzikale zielsverwanten uit Seattle de handen ineen en vervaardigden twee EP's, Fleet Foxes en Sun Gaint. Heden ten dage presenteert de band ons een volledig studio-album met daarop "a trip to memory lane". Elf nummers zuigen je mee de geschiedenis in, terug naar de jaren zestig waar een muzikale revolutie rondwaarde, love and peace dagelijkse kost was en bands als The Beach Boys, Love, Simon & Garfunkel, Fairport Convention, Young Crosby Stills & Nash, Bob Dylan en Buffalo Springfield grossierden. Het vijftal klinkt dan ook als een zomerse cocktail van eerder genoemde bands. Een kruisbestuiving van folk, country, roots, klassiek, psychedelica en voorzichtige rock legt de basis voor een harmonisch klankenspel dat gracieus aan je voorbij trekt.

Op het oor simpele gitaarriedels en spaarzame percussie zetten de lijn uit, maar de vocalen (al dan niet in harmonische samenzang) zorgen samen met de vele effecten van fluiten, orgel, piano, koto's, mandoline en rolling tom drums voor een perfect sprookjesgeluid. Pastorale sixties psychedelica ontluikt zich als de zonneschijn in de ochtendgloren boven een bloeiende, groene weide. Een voordracht die glinstert en bijna spirituele associaties oproept. Subtiele elementen maken de plaat keer op keer spannender en gelaagder.

De zang van Robin Pecknold legt een hedendaagse link met Jim James van My Morning Jacket. Vooral de toonzetting en uithalen kennen veel gelijkenissen en zijn goed te horen in de kalere composities. Ook de muzikale referenties tussen de twee bands zijn er. Fleet Foxes musiceert echter geheel in de verleden tijd en blijft redelijk op de belopen paden tussen de weides, waarin My Morning Jacket nog wel eens een experimenteel uitstapje in de donkere bossen wil nemen. Fleet Foxes profileert zich met dit self-titled debuut meteen als een van de vaandeldragers van de moderne psychedelische pop en gaat hopelijk nog een lange, mooie toekomst tegemoet.