CD: Arno - Covers Cocktail

Joost Melis (Pink_Floyd)
Coveralbums zijn in. Zo bracht Patti Smith vorig jaar al een hommage aan haar muzikale helden, deed Adem onlangs hetzelfde, eerde Bryan Ferry de grote Bob Dylan door diens songs te coveren en debuteerde actrice Scarlett Johansson als zangeres met allerlei vertolkingen van nummers van Tom Waits. Dit is nog maar een kleine greep uit het aanbod, want zoals gezegd: het lijkt in om een plaat te maken vol nummers van anderen. Ook de Belg Arno Hintjens doet er aan mee. Moet wel gesteld worden dat dit album meer een verzameling is van covers die hij al eerder opnam of zelfs al uitbracht op andere albums. Maar toch, de tijd is blijkbaar goed om deze verzameling dan nu maar op de markt te brengen.


Covers Cocktail heeft Arno het genoemd. Maar liefst twintig songs staan erop, allemaal bewerkt door de Belgische rasartiest. Sommige tracks zijn ingespeeld als Charles & Les Lulus of Charles & The White Trash European Blues Connection, één keer als Arno & The Subrovnicks en her en der krijgt hij hulp van bijvoorbeeld Beverly Jo Scott, Jane Birkin en Stephan Eicher. Maar in elke song klinkt onmiskenbaar door dat Arno er mee aan de slag is gegaan.

Verwacht bij Arno geen droge vertolkingen. Nee, hij voegt er altijd wel iets aan toe, al is het maar die heerlijk krakende stem en zijn eigen manier van zingen. Arno kan fantastisch doorleefd zingen, zeker als hij af en toe lijkt in te houden om daarna fantastisch raspend de volgende zin zingt. Heerlijk rauw komen de woorden soms bijna uit zijn tenen. Dat maakt Covers Cocktail ongeschikt voor fans van sommige door Arno gecoverde artiesten. Die zouden maar schrikken van de manier waarop het liedje van hun geliefkoosde band door deze excentrieke Belg wordt gebracht.

Dus, fans van Abba, sla 'Knowing Me, Knowing You' vooral over. Queen-fans, blijf weg bij 'I Want To Break Free'. Verstokte Beatle-liefhebbers, hoewel die doorgaans wat opener van muzikale geest zijn, zullen wellicht gruwelen van deze 'Drive My Car'. En Death Of A Clown klonk nog nooit zo perfect als muzikale ode aan het graf als bij Arno. De broers Davies zullen vast wel trots zijn. Dat mogen meer artiesten zijn trouwens. Arno brengt 'Mother's Little Helper' van de Stones schitterend, gaat prima aan de haal met de Bowie-composities 'All The Young Dudes' en Jean Baltazaarr, een samen met Beverly Jo Scott gebrachte combinatie van 'The Jean Genie' en het Franse nummer 'La Fille Du Père Noël'. Apart, inderdaad. Als we dat weten is het coveren van twee nummers van Captain Beefheart ook volledig logisch.

Ook de Franse taal is gelukkig niet vergeten. Want, eerlijk gezegd, vind ik de Franstalige nummers van Arno vaak nog een stukje mooier. Omdat de sfeer van het chanson nu eenmaal zo mooi past bij de stem en manier van zingen van Arno. 'Voir Un Ami Pleurer' roert dan inderdaad tot tranen en Arno speelt een prima 'Gainsbourg in Eliza', het duet met Jane Birkin. Knap gedaan is ook het deels Engelse en Franse 'Ils Ont Changé Ma Chanson', inderdaad een bewerking van 'Look What They've Done To My Song', Ma van hippiemeisje Melanie. Een prima keuze als opener. Want wat heeft Arno gedaan met deze twintig songs? Hij heeft ze volledig eigen gemaakt, uitgediept en op fraaie wijze vertolkt. Maar ja, mag dat een verrassing heten bij de man die volgens de tekst in het boekje zelfs het volkslied van Frankrijk en België kan laten vlammen?

Met dank aan methodmich voor de submit!

Label: EMI Datum: Mei 2008 Waardering: