CD: Temposhark - The Invisible Line

The Invisible Line is het debuutalbum van de Engelse electrorockformatie Temposhark. Zanger Robert Diament richtte in 2005 in Londen samen zijn schoolvriend Luke Busby Temposhark op. Op The Invisible Line krijgt het duo hulp uit meerdere hoeken, zoals producer Youth van de Britse postpunkband Killing Joke. Het resultaat is een licht verteerbare, frisse electro-plaat geworden met nummers die niet direct in één hokje te plaatsen zijn.



Sterk begin, tegenvallend vervolg
Zo is daar opener 'Don’t Mess With Me' waarop in elk geval duidelijk wordt dat het aan de stem van Diament niet zal liggen. Zijn uithalen van ingehouden woede golven op mooie zanglijnen tegen een achtergrond van een mooi symfonisch strijk arrangement. Er komt geen beat of bliebje aan te pas, en even lijkt het of met een veelbelovende popplaat te maken hebben. Uit die droom worden we geholpen wanneer de synth en de syncopathische beat er bij de tweede track 'Joy' erin knallen, aangevuld met een tamelijk bombastische refrein. De ballad 'It’s Better to Have Loved' probeert nog enige variatie aan te brengen, maar vanaf daar is het toch tamelijk voorzichtige en voorspelbare electro-pop dat de klok slaat. Het swingende 'Knock me Out' is zeker niet verkeerd om aan te horen op de dansvloer, wanneer er tenminste niet op de teksten worden gelet. Op een gegeven moment wordt dat helaas wel erg moeilijk: "Hit me like a hurricane/hit like a bomb-bomb". Of het doordachte "Last night, unforgettable / no one betters, the way you swallow". Goed, hij mag dan een opmerking maken over zijn vrouw die hij thuis heeft gelaten, maar veel wordt er niet aan de verbeelding over gelaten. Iets wat het op de Regulierse Dwars ongetwijfeld goed zal doen, maar het uptempo bubblegum-electro sfeertje houdt jammer genoeg ook weer niet hele tijd aan. Het tempo wordt zo nu en dan onderbroken wordt door een uitgesponnen ballad ('Battleships', 'Invisible Ink') waarop Damients zangkwaliteiten zeker goed uitkomen, maar waar muzikaal niet zo veel aan te genieten valt.



"Hit me like a bomb-bomb", kom op zeg...
Dansbaar, hier en daar. Tekstueel af en toe tenenkrommend, en met uitzondering van het eerste nummer muzikaal niet bijster interessant. De overbodige ballads halen het tempo er uit. Toch hangt er een fris, vrolijk sfeertje over de plaat en zullen enkele tracks het best goed kunnen doen op een zomerse clubavond. Het Britse Temposhark doet met hun debuut The Invisible Line een aardige poging, maar kan toch net niet overtuigen.


Label: Paper & Glue Datum: Mei 2008 Waardering: