CD: Duffy - Rockferry

Het lijkt een beetje op een nieuw programma van Endemol Productions te worden. The Next Amy, zou het kunnen heten. Amy MacDonald heeft haar voornaam al mee, Adele gooit hoge ogen met haar stembereik en Kate Nash is een beetje het buitenbeentje voor de titel. Duffy lijkt vooraf de favoriet te zijn. Net als de echte Winehouse een ontzettende hype op Britse gronden. Duffy lijkt op het eerste gezicht echter wat handelbaarder, liever en mentaal gezonder. Minder interessant voor de roddelpers misschien (al heeft ze een prima koppie voor een cover), maar wel prettig voor het publiek dat een concertkaartje koopt. De kans dat ze komt opdagen is in ieder geval groter.


Ondanks de 'new Amy' rage komt Duffy qua stemgeluid een stuk dichterbij het geluid van Dusty Springfield. Ook zit deze schone blonde niet in hetzelfde soul-vaarwater als Amy, maar meert haar bootje een eindje verderop aan. Dankzij producer Bernard Butler (Suede) zit het debuutalbum Rockferry van deze belofte tjokvol retrogeluiden. Back to the Sixties, de rokerige jazz- en blueskroegen waarin bevallige dames in korte rokjes op het podium stonden te swingen. Het album trekt je als luisteraar meteen helemaal mee naar die 'ouderwetse' sfeer. Het industriële Engeland met zijn grauwe ochtendstonden komt vaak om de hoek kijken. Een palet van bombastische melancholiek en romantiek spreidt zich uit over het doek. Het opzwellende 'Distant Dreamer' is hier een prima voorbeeld van.

Ondanks die overheersende retrosfeer over het hele album, vertoont het palet uitstapjes naar een variatie aan kleuren en nuances. Lang niet alles is gehuld in die grijze melancholieke mantel (zoals in het gracieuze 'Hanging On Too Long'). Topsingle 'Mercy' kleurt met een uitdagend deuntje en een eigenwijze geknepen stem van Aimee Anne Duffy een felle kleur rood. De poppy toonzetting in 'Serious' kan makkelijk een fris groen tintje hebben. Desondanks is grijs de hoofdkleur, soms wat lichter en tegen het wit aan, andere malen een donkergrijze tint waar de mistroostigheid haast voelbaar is.


Waar grijs vaak een negatieve klank met zich meeneemt, is dat hier absoluut niet het geval. Dit album kan je raken als een mokerslag, je bekoren als een soulmate en je meenemen naar muzikale plaatsen waar lange tijd niemand meer is geweest. Een prachtalbum dat ontroert, schittert en behaagt als geen ander. Laten we hopen dat Duffy clean en betrouwbaar blijft zodat ze nog veel meer van dit soort platen kan opnemen.


Label: A&M Records Datum: Maart 2008 Waardering: