CD: U-niq - Het Kapitalisme
Waar U-Niq op zijn eerste album geen duidelijke lijn had wilde hij dat nu anders doen, de kapstok waar de 14 nummers aan opgehangen worden is het kapitalisme, in de breedste zin van het woord wel te verstaan. Zo noemt U-Niq zelf zijn inspiratie, passie en creativiteit zijn kapitaal. Op een dergelijke manier kan je met de term ‘kapitalisme’ natuurlijk alle kanten op. En dat is dan ook wat U-Niq doet, waardoor het feitelijk meer een, tussen aanhalingstekens, normaal album heeft opgeleverd dan een concept-album. De eerder genoemde inspiratie, passie en creativiteit zijn echter wél duidelijk hoorbaar. Op Het Kapitalisme is de ontwikkeling van U-Niq als Nederlandstalig emcee goed te horen: in vergelijking met vorig album Rotterdam komt U-Niq een stuk soepeler en natuurlijker over. Dat dit ook té ver kan doorslaan bewijst het nummer 'Ten-Toon-Spelling', waarin de rapper zijn kundigheid met taal overdreven probeert neer te zetten. Toch is ook dit een teken van zijn creativiteit en zijn drang naar het experimenteren met zijn kunnen.
Helaas pakt dit niet altijd even goed uit. Zo werkt de rapper op twee van de in totaal zestien nummers samen met producer Reverse, die U-Niq voorzag van makkelijk verteerbare dansbare beats. Het uiteindelijke resultaat van deze samenwerking zijn twee U-Niq onwaardige, commerciële Fouradi-achtige nummers. Nee, dan liever de nummers met Concrete en Soulsearchin’ achter de knoppen waarop U-Niq meer in zijn element is. Neem bijvoorbeeld een 'Honderd' of de single 'Identiteit'. Twee energieke nummers waarop U-Niq fel van leer trekt met opschepperige lines: “Vecht als honderd man, denk aan een wonderplan en deel de kennis waar de mens niet meer zonder kan.”
Naast U-Niq zelf zijn op het album ook veel guest-appearances te horen. De meest opmerkelijke samenwerking is ongetwijfeld die met de topvoetballers Royston Drenthe en Ryan Babel, waarbij vooral Drenthe positief opvalt. Met een arrogante attitude flowt de gelegenheidsrapper leuke voetbalverwijzingen aan elkaar: “Neem het veld over, ja het veld is van mij. Net als een stier, knal ik alle koeien in de wei.” Gastoptredens van échte artiesten zijn er ook. Zo staan onder meer ex-Opgezwolleleden Rico en Sticks, Shyrock en mede-Rotterdammers als Winne en Feis op het album. Vooral de twee nummers met voormalig Postmen-lid Shyrock maken grote indruk. Op de eerste, Politiek (ook met Rico en Sticks), zingt Shyrock een fantastisch refrein, terwijl U-Niq, Rico en Sticks om beurten een paar lines op de lekkere beat spitten. 'Instinct' bevat eveneens een aanstekelijk gezongen refrein door Shyrock. Op de coupletten rapt U-Niq een sterk staaltje storytelling aan elkaar, hoewel de uiteindelijke climax iets te ver gezocht is (“je instinct houd je dus langer in leven”).
Als conceptalbum komt Het Kapitalisme niet goed uit de verf, maar toch is het album meer dan de moeite waard. Er staan weliswaar een aantal missertjes op, maar deze worden ruimschoots gecompenseerd door een tiental wél sterke tracks. Hoewel Het Kapitalisme als album niet veel beter is dan voorganger Rotterdam, is de vooruitgang die U-Niq geboekt heeft als rapper en artiest bij vlagen goed hoorbaar. Als hij nu nog wat consistenter wordt, kan hij pas écht een topplaat gaan afleveren.
Met dank aan TimDeVries voor de submit!
Label: TopNotch Datum: Februari 2008 Waardering:
