CD: Merz - Moi et Mon Camion

Het gebeurt niet heel vaak, hoogstens één keer in het jaar. Een magische, haast religieuze openbaring. Alsof de hemel open gaat en je weet dat er iets heel bijzonders staat te gebeuren. In dit geval was ik het zelf die de poort (lees: cd lade) opende, dus van devine intervention kon geen sprake zijn. Een tikkeltje overdreven natuurlijk, maar speciaal was het wel, die eerste klanken van Merz – Moi et Mon Camion




Eigenlijk was het besef dat het eerste muzikale meesterwerk van 2008 zich had aangediend er al voordat het eerste nummer überhaupt was afgelopen. Een complete verrassing was dat niet, de Britse singer-songwriter Conrad Lambert (aka Merz) imponeerde al eerder met Loveheart en zijn titelloze debuut uit 1999. Toch misten beide albums iets om het echt groots te maken. Niet uniek genoeg. Bij Moi et Mon Camion heb je wel meteen het gevoel met iets bijzonders te maken te hebben. Toch lijkt Lambert niet veel anders te doen. Het is misschien wat gelaagder, maar voor de rest blijft het dezelfde combinatie van Britse folk, pop en een vleugje elektronica.

Misschien is het juist wel het ongrijpbare karakter dat deze derde langspeler van Merz zo sterk maakt. Natuurlijk zijn er duidelijk aanwijsbare elementen die het een hele goede plaat maken, zoals het contrast tussen het eclectische wonder dat 'Shun' heet en de heerlijke eenvoud van een intieme folksong als 'No Bells Left To Chime. En wat te denken van de briljante samenzang tussen Lambert en een zwerver uit Bath. Voor een fles whisky en vier pakjes sigaretten leende hij zijn donkere, doorleefde stem. Bizar en vervreemdend, maar vooral intens mooi.




Toch blijft er iets magisch aan de hand, maar wat? Geen idee, en misschien is dat wel beter ook. Als kind blijf je ook nog liever in allerlei illusies geloven, in plaats van de realiteit te accepteren. Misschien is het wel dat vederlichte akoestische gitaartje dat door haast elk nummer zweeft, waardoor ik zo weg ben van deze plaat. Of de strakke composities, zorgvuldig georchestreerd met talloze instrumenten en achtergrondkoortjes. Ik hou het toch maar bij de magie en het ongrijpbare van kunst.

Tijd om de muziek voor zich te laten spreken. Op naar Myspace, beluister 'Presume to Much', 'Lucky Adam' en 'Call Me' en laat je betoveren. Of niet, dat mag natuurlijk ook. Maar geef het een kans, je zou zo maar één van de beste Britse albums van het nieuwe millennium kunnen ontdekken.


Label: Gronland Releasedatum: 19-02-2008 Waardering: