Concert: Newton Faulkner in Tivoli

Joost Melis (Pink_Floyd)
"King of Covers" zou een toepasselijke naam voor de goedaardige en humoristische man zijn. Begonnen in een Greenday coverband en inmiddels uitgegroeid tot een gitaarwonder dat solo door Europa trekt en het publiek met zijn eigen songs en ingenieuze covers verrast. Newton Faulkner pakte op zijn dertiende de gitaar ter hand en vertrok later naar het prestigieuze Academy of Contemporary Music in Guildford. Op 9 januari was hij nog net 22 en vlak voor zijn verjaardag stond hij op de planken van het uitverkochte Tivoli De Helling.

Een goedgemutste Newton betrad na een intiem optreden van Dearhunter (aka Derrick Skyvan van Wealthy Beggar) een eenzaam podium, bekleed met slechts een gedrapeerd gordijn, een microfoon en twee gitaren. Het geluid dat deze man uit één gitaar kan toveren is wonderbaarlijk; de beiden kanten van de body en elke centimeter van de fretten en snaren worden dubbel en dwars benut. Zijn vliegensvlugge vingers gaan van links naar rechts en van boven naar onder. Terwijl hij deze moeilijke capriolen uithaalt staren twee guitige kraalogen door zijn rossige dreadlocks de zaal in. Bij het vertellen van grappige anekdotes en zijn interactie met het publiek verschijnt voortdurend een karakteristieke grimas.

Na een kort welkom trapte hij zijn set trapt hij af met 'To The Light', waarin hij al snel zijn indrukwekkende kunsten op de gitaar vertoonde. Met een relaxt edoch funky geluid, dat schampt aan dat van Jack Johnson en Ben Harper, pakte hij de zaal al vanaf het openingsnummer in. Het is een rasartiest die zijn publiek betrekt bij het optreden, interesse toont, grappen maakt, zijn nummers en het ontstaan ervan uitlegt en zo nu en dan improviseert. Zo probeert hij op een piepklein speelgoedgitaartje te spelen, maar het in Nederland gekochte exemplaar blijkt niet te stemmen te zijn. Tevens dolde hij met de themasongs van 'Baywatch' en 'Spongebob' en het bekende akkoordje uit 'Neighbours'. Maar het bleef niet alleen bij grappen en grollen, ergens midden in de set zette Faulkner een verbluffende versie van 'Teardrop' (Massive Attack) neer. Zijn eigen materiaal bevatte complexe puzzelstukjes die zo gemakkelijk in het gehoor lagen, maar waarvan je de handelingen op gitaar niet eens bij kon houden.


Bijna zijn hele album Hand Built By Robots komt aan bod, alsmede twee tracks van zijn EP. Soms met behulp van vreemde participatie van het publiek. Het slotakkoord is magisch, een cover van 'Bohemian Rapsody' waarin de meerdere muzieklijnen door één simpele gitaar worden voortgebracht. Deze man lijkt alles te kunnen op het podium, nu nog doorbreken bij het grote publiek. Maar het is eigenlijk juist zo leuk om zo'n artiest in een klein zaaltje te aanschouwen, dus liefst nog even wachten daarmee.

Locatie: Tivoli De Helling Datum: 9 januari 2008 Waardering: