DVD: Tekkonkinkreet

Jelle Schot (JelleS)
Tekkonkinkreet klinkt Japans, het ziet er Japans uit en zo ongeveer de hele crew komt uit het land van de rijzende zon. Toch staat er onder het kopje regie de naam van Michael Arias, een Amerikaanse computerdeskundige, die o.a. meewerkte aan The Animatrix. Dat zijn naam wat raar staat op de aftiteling is niet zo vreemd, want met zijn regiedebuut is Arias de eerste buitenlander die een lange animéfilm heeft geregisseerd. Aan de film is dat echter totaal niet af te zien. Ten eerste is de film oogverblindend mooi, en de unieke stijl geeft je het idee naar niet wéér een typische Japanse animé te kijken. De gedurfde opening, waarin de kijker de hele stad doorvliegt, toont ook aan dat Arias zich absoluut niet heeft ingehouden en meteen heeft geprobeerd alles uit zijn debuut te halen.




Het verhaal voldoet ook aan de verwachtingen van een animé, en is niet geheel verwonderlijk gebaseerd op een populaire manga. Afgaande op het basisverhaal, de 11 en 12-jarige straatzwervertjes Black en White proberen te voorkomen dat het oude centrum van hun geliefde Treasure Town wordt platgegooid voor een reusachtig pretpark, zou je echter geen diepgaand en uitdagend plot verwachten. Toch weet Arias in een aantrekkelijke verpakking allerlei symbolische lagen over modernisering, opvoeding en vriendschap te verstoppen. Hoe de twee op straat zijn beland weten we niet, maar we zien wel hoe ze 'hun' buurt proberen te beschermen voor indringers. Vooral Black is ondanks zijn jonge leeftijd een echte vechtersbaas en haalt de rede van zijn bestaan uit zijn zorg en vriendschap met de kinderlijke White. Wanneer White echter bij hem wordt weggehaald, draait hij compleet door en lijkt in een psychose te raken.

De diepere betekenis komt in zijn extreemste vorm tot uiting in een droomsequentie die voortkomt uit de psychische toestand van Black, waar de tekenaars duidelijk al hun ziel en zaligheid in hebben gelegd. Het is het absolute hoogtepunt van Tekkonkinkreet, en dat is vooral aan de overdonderende visuele pracht en de totale overgave die het van je vraagt te danken. De sfeer, de kleuren, de symboliek en de ondersteunende soundtrack van de Britse band Plaid maken het een uniek stukje cinema.




Helaas kan dat niet over Tekkonkinkreet in zijn geheel worden gezegd. Want waar ik in de inleiding zei dat Arias alles uit de kast heeft getrokken, bedoelde ik dat niet geheel positief. Wat de droomscènes betreft pakt het goed uit, maar voor de rest nekt de ambitie de film uiteindelijk. Tekkonkinkreet wil teveel en is mede daardoor alles behalve een coherent geheel. Het verhaal schiet alle kanten op met talloze subplots, maar die worden ook even snel weer achtergelaten. Hierdoor voelt het slot niet als een daadwerkelijke afsluiting, en blijf je met een dubbel gevoel achter. Enerzijds geïmponeerd door het visuele geweld, maar ook door door zwakke script teleurgesteld.

De uitgebreide extra's maken de missers deels goed. De audiocommentaartrack is interessant en divers, het interview met Arias en Plaid wel aardig en de lange 'making of' zeer leerzaam voor diegenen die niet zoveel afweten van animatie. Maar toch blijft het gevoel dat er veel meer in had gezeten hangen, en dat is doodzonde voor een uitzonderlijk en esthetisch wonderschoon project als Tekkonkinkreet.

Label: Sony Pictures Releasedatum: november 2007 Kijkwijzer:
Waardering film: Waardering extra's: