DVD: Paris, je t'aime

Parijs, de stad van de liefde. Een wereldstad, op slechts een paar uur rijden van de Nederlandse grens. De meeste toeristen kennen Parijs van de Eiffeltoren, de Notre Dame en het 'gezellige' Montmartre. En dat terwijl de Franse hoofdstad nog zoveel meer te bieden heeft. Parijs is ingedeeld in twintig verschillende arrondissementen. Elk met een eigen sfeer, eigen inwoners én hun eigen verhaal. Op de dvd Paris, je t'aime zien we achttien arrondissementen terug: verschillende verhalen over de liefde; elk arrondisement een eigen verhaal, elk geschreven en gefilmd door een andere regisseur. De dvd is sinds enige tijd verkrijgbaar.



Paris, je t'aime, het klinkt als een toeristische slogan, of als een slechte pornofilm met een Hilton in de hoofdrol. Gelukkig is het geen van beide, maar een serieus eerbetoon aan de bijzondere sfeer in Parijs. Twintig regisseurs tekenden voor een opdracht om in vijf minuten hún liefdesverhaal te vertellen in één van de twintig arrondissementen. Het resultaat is achttien filmpjes (twee haalden de selectie niet) die, behalve het centrale thema 'liefde in Parijs', maar weinig met elkaar te maken hebben. Niet verwonderlijk, want de regisseurs kregen de vrije hand en zochten zelf een topcast bij elkaar. Voor de kijker levert het een bonte verzameling aan filmpjes op. Wisselend qua sfeer en zeker wisselend qua kwaliteit. Zo stelt Elijah Wood teleur als backpacker die verliefd wordt op een vampier (Quartier de la Madeleine door Vincenzo Natali) en weet ook het verhaal van de vertegenwoordiger in een Chinese schoonheidssalon weinig te imponeren (Porte de Choisy door Christopher Doyle).



Gelukkig is het merendeel van de filmpjes ontroerend, bijzonder of gewoon vermakelijk. Het verhaal van een eenzame mimespeler, die in een cel verliefd wordt (Tour Eiffel door Sylvain Chomet) is hoogst vermakelijk. Net als de slapstickachtige film van de gebroeders Coen (Tuileries) waarin Steve Buscemi als Amerikaanse toerist ongewild deel uit maakt van een merkwaardige ruzie. Wes Craven weet nog het meest te verrassen met zijn opmerkelijk niet-enge film over de prachtige begraafplaats Père-Lachaise. Craven volgt in zijn filmpje Rufus Sewell en Emily Mortimer als twee totaal verschillende geliefden.



Je hoeft Paris je t'aime niet aan te schaffen als je een mooi portret van Parijs verwacht. Alhoewel alle filmpjes zijn opgenomen in de Franse hoofdstad, bevatten sommige amper bekende beelden uit Parijs. De sfeer is echter wel te vergelijken met het gevoel dat je kunt krijgen als je in de stad rondloopt. De bijzondere verhalen die verteld worden zijn zeker de moeite waard, al zorgt de diversiteit er wel voor dat je als kijker flink je best moet doen. Niet alleen wisselt het tempo continu, ook moet je je elke vijf minuten je weer concentreren op iets totaal anders.


Label: A-film Releasedatum: 22 september 2007 Kijkwijzer: Waardering film: Waardering extra's: