CD: Los Campesinos! - Hold On Now Youngster...
Te oordelen naar het album Hold On Now, Youngster... zit het wel goed met de smaak van de boertjes (campesinos is Spaans voor boeren of plattelanders). Hold On Now Youngster... is doordrenkt van enthousiasme. Vanaf het het super vrolijke 'Death To Los Campesinos!' tot en met 'Sweet Dreams, Sweet Cheeks'. En misschien wel tot aan de bonus-ep, maar die had ik niet tot mijn beschikking.
Het openingsnummer 'Death To Los Campesinos' heeft een soort vrolijke rammel-rommelige zang à la Magnapop in zich (lang vervlogen tijden, ik weet het). Een subtiele chaos, zonder dat het ontspoort. Super technische muziek is niet hun ding, eerder springerige adrenaline. 'Broken Heartbeats Sound Like Breakbeats'. Wie verzint dat?
In een flink tempo vliegen de nummers voorbij. Zei ik al dat het vrolijke enthousiaste muziek was? Laat ik daaraan toevoegen dat op dit indie-album sfeer boven perfectie gaat. Alhoewel ik denk dat live het glockenspiel wel een beetje verloren zal gaan. De muziek is springerig in de goede zin van het woord. Afijn, het gaat ook te snel om te kunnen irriteren. De band speelt bovendien bijna ongemerkt met kleine rustpuntjes in de nummers, veelal gedragen door engelachtige zang. Het is een mooi contrast met het soms atonale karakter van de muziek en arrangementen.
Dat geldt ook voor het vioolwerk(!), bijvoorbeeld op 'Knee Deep At ATP'. Alhoewel de titel van 'This Is How You Spell "Hahaha, We Destroyed The Hopes And Dreams Of A Generation Of Faux-Romantics"' zilveren Mt. Zionachtige taferelen doet vermoeden, is Les Campesinos! heel wat bondiger. Het is een heerlijk nummer, gedragen door fluwelen vioollijnen, een hoekige gitaarlijn en schreeuwerige zang. Jarvis Cocker (Pulp) zou jaloers zijn geweest . Ik denk zijn maniertjes er maar bij, het zou perfect passen bij dit nummer.
Maar het echte enige onvervalste kroonjuweel op Hold On Now Youngster... is 'You! Me! Dancing!'. Geen invloeden? Wat dacht je van Sonic Youth? Ik hoor Daydream Nation in elke noot van dit nummer en zelfs in de noten die je niet hoort, maar die ik erbij verzin. Vooral in de riff direct na de geluidsexplosie die ze het intro noemen (en dat overigens een officieel protest tegen "radio edits" is). Het nummer gaat in essentie over genieten. Ik zal beamen: ik kan (ook) niet dansen. Maar Les Campesinos! daagt me wel heftig uit, 'You! Me! Dancing!' is de ultieme vorm van aanstekelijkheid.
Verplichte indie-kost!
Label Wichita Recordings Datum: 25 februari 2008 Waardering:
