CD: James Blunt - All The Lost Souls
"One day the'll tell you that you've changed / Though they're the ones who seem to stop and stare / One day you'll hope to make the grave, before the papers choose to send you there." (One of the Brightest Stars)
"And so I sent some men to fight / And one came back at dead of night / Said he'd seen my enemy / Said he looked just like me /So I set out to cut myself / And here I go" (Same Mistake)
Slechts drie van de vele voorbeelden over het juk dat op een ziel drukt, een ziel die ronddwaalt op zoek naar erkenning, troost en begrip. Op zoek naar eensgezinden en geestverwanten. De titel All The Lost Souls past in dat opzicht prima bij de lading van James Blunt's tweede album.
Alle verdwaalde zielen, verzamel u! Zwelg tezamen in onvermogen en overmacht, verdrink uw pijn met die van anderen. De verhalende liederen van zijn debuutalbum vergrepen zich ook al eens aan deze thematiek, op de opvolger is er een hoofdthema van gemaakt. De combinatie met de gekwelde stem van Blunt, inclusief karakteristieke omslag in zijn vocalen, zorgt voor een in mineur gestemde plaat die teruggrijpt naar folkrock uit de jaren zestig en zeventig. Elton Johnesque composities worden vermengd met invloeden van de Bee Gees, Cat Stevens en Simon & Garfunkel.
Met zijn eerste single '1973' neemt hij je al mee terug naar die tijden. En waar deze single nog schampt aan de intensiteit van het debuut, moet het leeuwendeel van de plaat het helaas zonder deze intensiteit stellen. Plichtmatige emoties, vlakke vocalen (ondanks alle stemomslagen) en muzikaal weinig verrassende uitstapjes zorgen voor een kleine domper na het succesvolle 'Back To Bedlam'. Fans van deze eerste cd zullen zeker ten tweede maal gecharmeerd raken van zijn kunnen. De tegenstanders zullen wederom even hard wegrennen voor zijn stem. Degenen in het objectieve grijze gebied zullen concluderen dat er vervlakking op is getreden. De muzikale kwaliteit is simpelweg gedaald: minder spannende composities, standaard overgangen, uithalen en bruggetjes die je van verre al ziet liggen. Tekstueel gezien is er niet veel veranderd. Blunt bevat nog steeds de gave om zaken artistieker uit te drukken dan ze zijn, al zit er een enkele uitschieter tussen. In "Why don’t you give me some love? I’ve taken ship-load of drugs" of "A celebrity several years ago. Did it all came tumbling down, down? Will you go down on me?" is weinig artistieks meer te ontdekken.
De conclusie laat de wijzer precies in het midden eindigen. Voor fans en anti fans is het duidelijk wat hen te doen staat, voor de rest is het een twijfelgeval.
Label Atlantic Records Datum: 14 september 2007 Waardering:
