CD: The Birthday Massacre - Walking With Strangers
Canada en herrie gaan best goed samen, zoals ook Scandinavië en herrie goed samengaan. Buiten is het een diepvries, de zon wil maar niet onder gaan, en je hebt niks te doen. Dan sla je maar de gitaar aan jezelf, toch?
Oeps, foutje. Het plaatje op de hoes van The Birthday Massacre doet mooie verhaaltjes vermoeden, van Harry Potter en dansende konijntjes enzo, maar dat blijkt een tikkie anders te liggen.
The Birthday Massacre maakt namelijk muziek die het midden houdt tussen schuimpjesrock, gothic, disco en het orgel uit 'Frankenstein'. De oplettende lezer concludeert: geen konijntjes. De hoes moet als volgt geinterpreteerd worden: de konijntjes huppelen vrolijk met hun flaporen zwaaiend op de dreunen van de drums, het orgel staat in het enge huis daar rechts, omgeven door een veelvoud aan synthesizers, en de speeltuin is voor de producers, die er een voor elk-wat-wils-plaat van gemaakt hebben. De wind waait door de bomen op de voorgrond, waardoor de muziek zich als ruis samenbalt tot een vormloze muzikale substantie.
In dat kader past natuurlijk ook een heuse ballad, die vervolgens verbannen wordt naar de positie van laatste track: 'Movie'. Buitengewoon slim en handig, want dat laat de optie open om met een figuurzaag de cd wat in te korten. 'Movie' is een suikerspin die je naar adem doet happen, zo zoet, klef en fout, fout, fout. Perfect geschikt voor 'De jaren tachtig: alle dertien k*t'. Als op een feestje het bier op is, lijkt me dit een uitstekende track om te draaien (jassen hangen bij de deur...., het was leuk, dit moeten we zeker nog eens doen....).
Zullen we het dan maar 'happy gothic' noemen? Het lullige is dat het nog eens niet heel slecht gedaan is als je het op gothic-light gooit, het is absoluut toegankelijk. Op 'Movie' na, waar de vloerplanken krom van trekken en het behang spontaan van de muur af dondert. Maar Walking With Strangers is wel erg dertien in een dozijn. Het zijn elementjes van teveel stijlen door elkaar. Het gevolg is een gezocht karakter van de muziek, en eem zekere oppervlakkigheid. Overgeproduceerd en niet compromisloos genoeg. Het mist spanning, daar doet een goede techniek niet aan af. Ga me niet zeggen dat global warming ook al in de noordelijke staten heeft toegeslagen?! Ach, oordeel anders zelf.
Label RepoRecords Datum: 1 oktober 2007
Waardering:
