CD: Band Of Susans - Wired For Sound
Wired For Sound is een re-issue van een complilatie-cd (echt waar; een hogere graad van recycling kan niet worden bereikt, tenzij de artiest Elvis heet!). Wat exact de aanleiding is, is me ontgaan. Band Of Susans was actief van medio jaren '80 tot medio jaren '90'. Voor zover ik weet is Band Of Susans niet recent uit het vleermuizenkerkhof opgestaan.
Deze uitgave bestaat uit twee propvol gestopte cd's: 'Songs with words' en, hoera verrassing: 'Songs without words'. Zoiets als 'met bubbels' en 'zonder bubbels'. Beide cd's zijn een exacte kopie van de uitgave van 1995. In die zin is de toegevoegde waarde dan ook niet duidelijk, waarom een heruitgave?
Het artwork bestaat vooral uit gitaren, gitaren en nog eens gitaren, en hippe jaren '80 kapsels. De muziek uit veel traag dreunende gitaren en ditto zang. Een beetje depri, maar de scheermesjes kunnen in de kast blijven. De tweede cd, 'without words' klinkt wat experimenteler van aard, inclusief feedbackbouwsels. Vreemd genoeg zijn het door het ontbreken van zang minder liedjes, eerder probeersels/demos. Het past wel bij de muziek en de sfeer van dit album. De cover van Rollings Stones' 'Paint It Black' is hilarisch. Hilarisch slecht wel te verstaan.
De muziek klinkt erg statisch. Veel hetzelfde tempo, een beetje bedompt qua klankkleur. Datzelfde geldt voor de opbouw van de songs: uitgesponnen gitaarintro met veel echo/flange-bedrukte zang-refeintje-gitaaruitro in een woud van gitaarlijnen al dan niet met feedback. Alles op dezelfde toonhoogte. Vlakke muziek dus, leuk voor enkele nummers, maar niet voor een heel dubbelalbum.
Trieste is dat ik me niet kan herinneren welke artiest nou ook alweer Band Of Susans als zijn of haar favoriete muziek bestempelde. Helaas weet ik het na beluisteren van Wired For Sound nog steeds niet. Bij Band of Susans denk ik aan een milde en gestemde Sonic Youth of Television, maar die waren het niet...
Her en der heeft Band Of Susans wel wat aardige aanzetjes, en de gitaarrifs zijn leuk, maar het luistert nogal sloom en ééntoning. Zodra je het truucje doorhebt, verveelt het. Misschien ligt het aan de tijdsgeest, maar er zijn vast spannendere dingen te horen. Het album is wel leuk voor de liefhebber van het meer duistere jaren '80 genre, die dit album nog niet in zijn of haar collectie heeft staan. En vergeet de haarlak niet!
Label Rough Trade / Blast First Datum: 15 augustus 2007
Waardering:
