CD: Interpol - Our Love To Admire
De route
Het debuut 'Turn On The Bright Lights' was het bospad met onverwachte en moeilijk toegankelijke zijpaden. De grond was bedekt met varens en volgegroeide takken versperden de smalle, half verborgen paden tussen het struikgewas. Een plek waarin je kan verdwalen maar waar je je wel op je gemak voelt. Keer op keer ontdek je op je pad door de eenvoud iets nieuws. De details, zoals figuren van mos op het boomschors of de vochtige paddestoelen in verscheidene aardkleuren, zorgen telkens weer voor variatie.
Opvolger 'Antics' was de weg uit het donkere bos, waar tracks als 'Evil' en 'Narc' de koers uit het donkere woud aangaven...het leidde tot een breder zandpad waar afdrukken van zware bandensporen de ondergrond makkelijker begaanbaar maakten. De beschutting van de bomen was verdwenen en het licht brak voorzichtig door de grauwe wolken heen.
Het vervolg laat zich raden, het zandpad baant zich een weg richting stad, waar het zelfs 's nachts niet meer pikdonker is. Een overvloed aan geluiden, geregelde impulsen van verkeer en de levendigheid dringen zich aan je op.
Dit is de bestemming waarop ook Our Love To Admire uitkomt.
De bestemming
Muzikaal gezien gaat Interpol van een dreigend en duister geluid met veel hoekige en puntige riffs en een obscuur nasaal stemgeluid op het debuut naar een toegangelijker en bombastischer geluid op de derde plaat. Een album dat de breedte in gaat, brede wegen en duidelijk aangegeven afslagen die eenvoudiger te vinden zijn voor de luisteraar. Tweerichtingsverkeer, stoplichten en drukbezette stoepen stippelen het in banen geleide traject uit.
De stad zou echter New York zelf kunnen zijn, spannend, bombastisch, vervaarlijk en overweldigend. Een stad hoeft niet negatief te zijn en zo is het ook met Our Love To Admire. Interpol heeft nog steeds dezelfde karakteristieken alleen is de omgeving eromheem veranderd. Het arsenaal aan instrumenten is gegroeid (van strijkers tot blazers) en het geluid is grootser. "Pioneer To The Falls' begint weliswaar timide en donker, een beetje zoals 'Untitled', maar verandert langzaam van koers. Het is echter een bloedmooi nummer, net als 'Pace Is The Trick' en vele anderen op deze plaat. De eerste single 'Heinrich Maneuvre' en 'No I In Threesome' zijn het Times Square van deze plaat: commercieel, open en vrij standaard. De echte juweeltjes zijn nog steeds in duisternis gehuld, maar zijn godzijdank nog volop aanwezig.
Label Parlophone Datum: 10 juli 2007 Waardering:
