Boek: Angelina Jolie - Mijn Reizen

Het valt te prijzen dat beroemdheden goede doelen steunen. Zo af en toe maakt zo'n ster daar een soort tweede carrière van, helemaal bewonderenswaardig. Zo is de bloedmooie actrice Angelina Jolie al jaren actief op diverse gebieden. In 2001 (ze was amper 26) verbleef ze in het met landmijnen bezaaide Cambodja voor de opnames van de film Lara Croft: Tomb Raider. Door de ellende die ze daar heeft gezien, besloot ze zich in te zetten voor dit soort problemen. Ze werd ambassadrice voor de UNHCR (United High Comissioner for Refugees, een VN-vluchtelingenorganisatie) en bezoekt regelmatig allerlei landen om op de hoogte te blijven en vluchtelingen te helpen. In Mijn Reizen beschrijft ze haar ervaringen in onder andere Afrika, Cambodja, Pakistan en Ecuador.

Angelina & Ruud
Angelina kennen we vooral van haar relatie met Brad Pitt, haar onvermoeibare adoptieneigingen, haar borsten, haar films en haar tattoos. We kennen haar niet vanwege haar enorme schrijftalent en dat zal ook na dit boek niet één van haar meer gedenkwaardige eigenschappen zijn. Na een voorwoord van de Hoge Commissaris voor de Vluchtelingen van de Verenigde Naties begint Angelina haar relaas. Lubbers is al in 2005 uit deze functie gestapt na een heel drama met vermeende ongewenste intimiteiten. Het boek is dan ook al in 2003 verschenen en nu pas vertaald, wat ik niet helemaal logisch vind. Wellicht proberen ze dit boek mee te laten liften op haar constante aanwezigheid in de pers. In ieder geval bevat het dagboeken van vier jaar oud, wat de nieuwswaarde natuurlijk wel flink doet dalen. Bepaalde toestanden in landen zijn aanzienlijk veranderd en de zwaartepunten voor de UNHCR hebben zich verplaatst naar andere probleemgebieden. Dat gebrek aan actualiteit en het niet erg getalenteerde schrijfvermogen van Angelina verminderen de waarde van dit boek. Het is best een crime om je door de dagboekaantekeningen van Angelina te moeten worstelen.

Dure zonnebril
Toch kan ik dit boek niet als waardeloos bestempelen. Juist omdat Angelina geen ghostwriter heeft gekozen en haar dagboeken ongewijzigd voor publicatie heeft ingestuurd, is dit een rauw en eerlijk boek geworden. Angelina beschrijft in korte zinnen wat ze ziet en gebruikt daar geen ingewikkelde taal voor. Ze laat haar emoties en angst zien, maar ook haar schaamte over haar dure zonnebril en haar genoegen over de aanwezigheid van een simpele douche. Ze gaat wel af en toe wat 'over the top' met haar zweverige geklets, maar dat is nu eenmaal haar vertelstijl. Het heeft iets erg intiems om haar ervaringen van zo dichtbij te kunnen lezen. Aan de andere kant is het moeilijk om het totaalplaatje van de toestand in een land voor je geest te halen. Angelina meldt wel zo nu en dan feiten, maar een duidelijke en volledige omschrijving blijft uit. Wel is het mooi dat ze zowel in staat is de ellende te omschrijven (enorme aantallen mensen met amputaties en andere ernstige wonden en trauma's) als het optimisme dat leeft in de diverse kampen en dorpen. De zwart-wit foto's laten beiden zien, zieke en lachende mensen.

Een boek met sterke punten en zwakke punten. Voor de lezer die Angelina's ervaringen vooral op roddelbladniveau wil meemaken een afrader, voor de geïnteresseerden in vluchtelingenproblematiek een aanrader. En voor de mensen die denken dat ze eenmalig behulpzaam is geweest voor vluchtelingen is hier een link naar Angelina’s missies.


Uitgever: Uitgeverij Arena ISBN: 90 978 6974 872 6 Pagina's: 222 Waardering: