Boek: Evelyn Doyle - Waar is de zon?
Leg een stapeltje zakdoeken klaar voordat je dit boek open slaat. Waar is de zon? is het hartbrekende vervolg op het boek Evelyn van Evelyn Doyle, de dochter van Desmond Doyle. Desmond Doyle was een jonge vader van zes kinderen, die verlaten werd door zijn vrouw. Omdat het destijds in de Ierse wet verboden was om als man alleen kinderen op te voeden, zijn zijn zes kinderen tot hun zestiende toegewezen aan de staat. Het boek Evelyn gaat over de strijd van Desmond om zijn kinderen weer terug te krijgen en wordt verteld vanuit de visie van de nog maar negen jaar oude Evelyn. Dit vervolg gaat verder waar Evelyn is gestopt. De familie gaat met zijn allen, inclusief stiefmama Jessie, in Dublin wonen, waar een zware tijd aanbreekt. Zakdoeken!Evelyn is in het begin van het boek net een tiener en kan absoluut niet goed opschieten met haar 'mam', stiefmoeder Jessie. Haar twee jongste broertjes zijn nog niet bij het gezin in huis, maar met een huishouden van zes mensen is er al bijna geen eten en kleding. Doyle beschrijft de enorme armoe met een toon van schouderophalen. Het was in die tijd niet anders, alhoewel ze ook wel zag dat buren, vrienden en collega's het veel beter hadden dan hun familie. Als ook de twee kleinsten zich bij het gezin voegen, wordt de situatie er niet beter op. Evelyn voelt zich verantwoordelijk voor haar broertjes, terwijl 'mam' alleen maar een enorme hekel aan Evelyn en een van de kleintjes heeft. Het is adembenemend om te lezen over de wreedheden die Jessie en vader Doyle begaan. Er is geen enkele sprake van ouderliefde of onderlinge liefde. De totale loyaliteit die de zes kinderen ten opzichte van elkaar voelen, moet een houvast zijn geweest voor ze. Evelyn en haar broers moeten al het werk doen in huis en zelfs het geld verdienen, omdat pa Doyle te beroerd is om te werken. In haar verschillende baantjes is Evelyn juist het gelukkigst, omdat ze thuis weg is en eindelijk een soort van sociaal leven opbouwt. Helaas wordt ze door omstandigheden of door haar vader telkens weer weggerukt uit die kleine stukjes normaal leven.
Als Evelyn bijna 16 is, loopt ze weg van huis om haar echte moeder te zoeken. Moeder Doyle heeft het hele gezin verlaten, maar op de een of andere manier denkt Evelyn heel naïef dat het geweldig zal zijn om haar echte moeder weer te zien. Uiteraard wordt dit ook een pijnlijk drama, waar Evelyn later zelf weer een einde aan maakt. Het zelfstandige leven zou een bevrijding van alle ellende moeten zijn, maar het valt Evelyn zwaar om helemaal alleen te zijn. Op het eerste adres waar ze verblijft, leert ze een man kennen die ze later trouwt. Evelyns huwelijk begint op een akelige manier en vol ellende en zal dat ook jarenlang blijven. De laatste paar pagina's zijn in epiloogvorm een goede afsluiting van het boek. De afsluitende woorden van Evelyn over de uiteindelijke dood van haar vader en het einde van haar liefdeloze huwelijk, zijn een grote opluchting. Alle broers zijn goed terecht gekomen. Het is goed om te lezen dat deze vrouw, die zoveel ellende en mishandeling heeft moeten doorstaan, nu gelukkig is met haar nieuwe man, haar zoon en haar kleinzoon. Tranentrekker pur sang, met een bijzonder kijk in het Ierse leven uit voornamelijk de jaren zestig en zeventig. Het is nergens te emotioneel, maar juist vrij afstandelijk en naïef verteld. Het geeft je als lezer de optie om het in je op te nemen, zoals je het waarneemt, ongestoord door emoties van de schrijver. Een aanrader, maar vergeet die zakdoeken niet…
Uitgever: The House of Books ISBN: 12345678 Pagina's:
Waardering:
