Concert: Red Hot Chili Peppers live in the Park
Het Goffertpark is niet de best bereikbare plek voor een concert. Laat staan als het tot aan de nok uitverkocht is. Nadat je waarschijnlijk op de snelweg al een half uur of meer in de file hebt gestaan, is het in Nijmegen nog een hele zoektocht naar een plekje op de vele relatief kleine parkeerplaatsen. Maar als je dan eindelijk uit de auto bent gestapt en op je gemak naar het veld bent gewandeld viel het eigenlijk allemaal ook wel weer mee. Het weer was immers niet zo slecht als verwacht, en die DJ die om drie uur al begon met plaatjes te draaien maakte het wachten er een stuk prettiger op.
De tot dan nog goede sfeer slaat acuut om zodra Mickey Avalon het podium betrad. Al na enkele songs bleek het publiek niets te moeten van deze troubadour. Etenswaren en andere voorwerpen vlogen me al gauw om de oren. Het publiek was de beste man liever kwijt dan rijk. Zelf kreeg ik haast medelijden met hem. Daarentegen, niemand wil zoveel geld betalen voor een kaartje om vervolgens een dergelijk (slecht/bagger/u vult het zelf maar in) voorprogramma te zien.
Dirty Pretty Things speelde echter een heel gedegen en sterke set. Het geluid stond veel te schel en hard afgesteld, maar dat mocht de pret niet drukken voor velen. Alles beter dan wat ze daarvoor op het podium hadden gezien zo leek het. De band van voormalig The Libertines-lid Carl Barât wist met hun noisy poprock een heel steady set af te leveren. We horen zowel nieuwer ('Plastic Hearts') als ouder werk ('Wondering') voorbijkomen. Een leuke band voor de festivals dit seizoen.
Iets na negen uur betraden de Red Hot Chili Peppers eindelijk het podium. In de tussentijd was de set volledig omgebouwd en hingen er meters aan lampjes, zaten acht mensen in de steigers met lampen te spelen, en bleken er niet twee maar drie grote schermen te zijn waarop alles te volgen was. Allemaal erg indrukwekkend en mooi opgezet. De band leek er in ieder geval weer zin in te hebben. Flea sprong weer als een echte vlo over het podium, Frusciante had voor de verandering z'n rode zondagsoutfit aangetrokken, Chad Smith deed weer fijn z'n ding, alleen van Anthony Kiedis kregen we minder goed hoogte dan verwacht. Het contact met het publiek was dan ook tot het minimum beperkt zo leek het.
Op een enkele keer Thank You Holland en wat gebrabbel richting de rest van band na, was Kiedis er vooral om z'n kunstje te doen zo leek. Zelfs de meeklap-sessies werden meer vanuit Smith aangemoedigd dan van Kiedis' kant. Desondanks speelde de band heel strak en werd er gelukkig ruimte genoeg gelaten om te kunnen improviseren tussen de nummers door. De verschillende jamsessies maakten de show zoveel interessanter. Het laat perfect zien wat een fabelachtige goede popmuzikant elk lid eigenlijk wel niet is. Bijvoorbeeld de jazzy trompetsolo van Flea aan het begin van het encore, of de daarop volgende drumorgie van Smith met de back-up gitarist en de DJ klonken beide te gek en wist ook het gehele publiek mee op te zwepen.
Al met al was het zeker een geslaagde middag en avond, waarbij de Peppers heel veel goed wisten te maken. Voor even leek iedereen te zijn vergeten dat het regende, dat ze eeuwen in de file hadden gestaan, dat Mickey Avalon z'n broek naar beneden liet zakken, en dat het tot achter op het veld hartstikke vol stond. Een show als deze is zeker voor herhaling vatbaar, maar dan wel graag met beter weer en een beter bereikbare locatie.
Setlist
Can't Stop
Dani California
Under The Bridge
21st Century
Parallel Universe
Snow
Songbird
Get On Top
Emit Remmus
So Much I
Don't Forget Me
Hump De Bump
Californication
By The Way
C'mon Girl
Give It Away
Met dank aan Haunter en Warner Music Benelux voor de foto's
Gezien: Red Hot Chili Peppers in the Park
Waar: Goffertpark, Nijmegen
Wanneer: 24 juni 2007
Waardering:
